راه وحدت امت اسلامی صفحه 210

دسته اول

دسته اول، از عالمانی بودند که برای جلب توجه و برقراری یک ارتباط نزدیک با سلاطین بنی امیه و بنی عباس و پیروی از سیاست آنها به چنین اعمالی خود را آلوده می کردند؛ زیرا شیعه، پس از ماجرای جنگ صفّین و واقعه طفّ برای سرکوبی خلفای ستمگر بنی امیه و بنی عبد شمس، بهترین فرصت ها را به دست آوردند و در این راه، تلاش و فعالیت های بسیاری هم انجام دادند. به همین دلیل، حکام ستمگر و فاسق، اقدام به دستگیری و حبس و تبعید و آواره کردن آنها کردند و در بعضی از مواقع، هر کجا که آنها را می یافتند، به شهادت می رساندند! در چنین اوضاعی، قاریان ریاکار و علمای دجال صفت، از این فرصت استفاده کردند و برای کسب وجهه نزد ستمگران، ورق پاره هایی را نوشتند و در آن نسبت های ناروا و بی اساسی را به ساحت شیعه وارد آوردند، تا از این طریق، اعمال تجاوزگرانه حکام جور را توجیه و آنها را تبرئه کنند.

عالمان برای سرپوش گذاشتن بر قتل و آدم کشی های حکام ستمگر، مذهب شیعه را تقبیح می کردند و شیعیان هم، در حالی که فرزندان آنها به قتل می رسیدند، پیوسته در انتظار سقوط حکومت بنی امیه بودند، تا اینکه پس از سقوط آنها، بنی عباس روی کار آمدند. آنها هم روش بی رحمانه بنی امیه را در پیش گرفتند و نسبت به ائمه اهل بیت (علیهم السلام) فضیح ترین اعمال را روا داشتند تا جایی که امام کاظم (ع) را زندانی کردند و امام رضا (ع) هم به دست مأمون مسموم و شهید گردید. آنها قبر امام حسین (ع) را نیز، محاصره و خاندان آل محمد (علیهم السلام) را آواره کردند. در ظلم و ستم به شیعه نیز، کوتاهی نکردند و با نیزه و شمشیر، پیکرهای شیعیان را هدف قرار می دادند و عالمان درباری هم، با قدم های خود، به توجیه و ترمیم آن جنایت ها می پرداختند. ظلم با شمشیر چندان دوامی ندارد، اما در سینه تاریخ آثار ظلمِ قلم، به