راه وحدت امت اسلامی صفحه 242

نسبت داده اند، که ما قسمتی از آنها را در فصل های گذشته مطالعه و بررسی کردیم و پاسخ های قانع کننده و آرامش بخشی نیز، به آنها دادیم و اما مسئله صحابه (رضی الله عنعهم) ، تنها جای مشکل و پیچیده این مسئله است؛ برخی از غلاتی که نام شیعه بر آنها اطلاق شده مانند کاملیه به تمام اصحاب پیامبر (ص) حمله می کنند و به آنها ناسزا می گویند، به همین دلیل، افراد ناآگاه می پندارند که این عقیده و روش همه فرقه های شیعه است و در نتیجه بی گناهان را به مجازات خلافکاران مجازات می نمایند! و طبیعی است که این روش شیوه ای منافقانه و از منطق نیز، به دور است!

در صورتی که اگر کسی آگاهانه با باور و اعتقاد شیعه در این مسئله آشنا شود، نظر آنها را نظر متوسطی خواهد یافت؛ زیرا آنها نه مانند «غلات» به افراط و تندروی مایل اند که خود را به گناه و معصیت آلوده کنند و نه مانند اهل سنت به تفریط معتقدند که حتی بعضی از واجبات را ترک نمایند!

شیعه چگونه می تواند به آنچه نادانان و نااهلان به او نسبت داده اند، آلوده باشد، درحالی که در تشیّع خویش، به اصحاب بزرگوار پیامبر (ص) اقتدا می کنند.

به این مطلب حتی آگاهان بزرگی از اهل سنت، مانند نویسندگان کتاب های الاستیعاب، الاصابه و اسدالغابه به خوبی واقف و معترف اند.

به یقین برای ادای کامل این بحث، بایستی کتاب جداگانه ای تألیف کرد که البته در آینده به آن جامه عمل خواهم پوشاند و به طور کامل به بررسی هویت تشیع با شئون همه جانبه آن خواهم پرداخت.

در ادامه برای اینکه بحث خود را به کمال رسانده و در جهت هدف خود، بهره ای به دست آورده باشیم، نام برخی از شیعیان اصحاب رسول خدا (ص) که ما به آنها اقتدا کرده ایم و از آنها هدایت یافته ایم را از نظر می گذرانیم: