راه وحدت امت اسلامی صفحه 58

وی می گوید:

عمر نیز، در حضور رسول خدا (ص) درباره حاطب که مردی از مهاجرین و اصحاب بود، گفت: بگذارید گردن این منافق را بزنم، اما با وجود اینکه عمر یک صحابی را به کفر نسبت داده بود، کافر نشد و بلکه در اجتهاد و استنباط خود، خطا کرده بود. (1)

بر این اساس، عناد و لجاج داشتن با خدا و رسول نشان دهنده کفر افراد است؛ در صورتی که چنین کسی در بین مسلمانان پیدا نمی شود، بلکه ممکن است، دشنام دهنده ناآگاه یا طبق آنچه ابن حزم می گوید، دچار لغزش شده باشد که در هر دو صورت، عذر او پذیرفته است!

سزای کسی که دشنام می گوید و لعنت می کند

قاضی عیاض در باب اول قسمت چهارم کتاب شفا، از قاضی اسماعیل نقل می کند که:

مردی در حضور ابوبکر او را دشنام داد. ابو برزه اسلمی گفت: ای خلیفه رسول الله! بگذار گردن او را بزنم؟ خلیفه گفت: بنشین؛ این کار فقط در عهده رسول الله است. (2)

همچنین در همان باب از کتاب شفا آمده است که:

فرماندار عمربن عبدالعزیز در کوفه با وی درباره قتل مردی که عمر را لعن کرده بود مشورت نمود. عمر بن عبدالعزیز برای او نوشت: کشتن مرد مسلمانی