راه وحدت امت اسلامی صفحه 93

اجتهاد کرده است.

به هر حال در این زمینه روایت های فراوانی وجود دارد که فرصت جمع آوری و ذکر همه آنها نیست.

خوله دختر حکیم سَلمیه می گوید:

به مجلس عمر وارد شدم و گفتم: ربیعه بن امیه، که از قبیله صفوان می باشد، زنی را به متعه گرفته و از او آبستن شده، عمر در حالی که شدیداً خشمناک بود و عبای او به زمین کشیده می شد، از خانه خارج شد و گفت: این متعه کننده را اگر بر او پیشی گرفته بودم، سنگسار می کردم! (1)

به هر حال، ظاهر کلام عمر این است که خود او در حکم، تصرف کرده است نه دیگری و خطبه ای هم که بر منبر خوانده، نص صریحی است در این معنی، زیرا او می گوید: «دو متعه در زمان پیغمبر بود» و کسی منع آن را از جانب پیامبر (ص) ندیده بود. پس، عمر نهی را به خود نسبت داده و گفته است: «من از آنها جلوگیری می کنم» پس اگر نهی و تحریم دیگری وجود داشت، بی شک عمر به آن استناد می کرد!

بحث پنجم: کسانی که تحریم را انکار کرده اند

برخی از کسانی که تحریم (متعه زنان) را انکار کرده اند عبارت اند از:

١. جابر بن عبدالله انصاری که انکار صریح او را، در مباحث گذشته مطالعه کردیم.

٢. امیر مؤمنان (ع) که فرمود: «اگر عمر از متعه نهی نمی کرد، کسی جز انسانی