تشیع و تسنن: کاوشی در اشتراک ها و افتراق ها صفحه 72

توحیدهای سه گانه ی یاد شده، فطری و ازنوع شناختن بود، ولی توحید در عبادت، توحید عملی و از نوع «بودن» و «شدن» راستین است.(1) در این گونه توحید گرایی، جهان هستی یک قطبی و در حقیقت تک محوری است که همه ی موجودات برگرد آن محور می چرخند.

ب _ شرک

اشاره

نیز مراحلی دارد که همه ی آن ها ضد توحید و یکتاپرستی است.

1_ ب _ شرک ذاتی:

جهان راچند قطبی و چند کانونی می داند.

2_ ب _ شرک در خالقیت:

برخی آفریده های خداوند را در آفرینش با او شریک می شمارند و می گویند خداوند، مسؤول خلقت «شرور» نیست، زیرا شرور آفریده ی بعضی مخلوقات است این شرک در نقطه ی مقابل توحید افعالی قرار دارد.

3_ ب _ شرک در پرستش:

چوب، سنگ، فلز، حیوان، ستاره یا خورشید را می پرستند.این نوع شرک نقطه ی مقابل توحید در عبادت قرار دارد.(2)

تسنن

توحید در مذهب اهل سنت همانند مکتب تشیع است. لازمه ی توحید ذاتی آن است که همه ی پدیده ها از یک ریشه، سرچشمه گیرد و سرانجام، به سوی او باز گردد. در این دیدگاه، نقش تأثیر و تأثّر و علت و معلول در نظام هستی، انکارناپذیر است. و هرگونه نگرش مخالف در این باره، شرک است. از دید اهل سنّت، شرک اگر از روی آگاهی، عقل، بلوغ و اختیار