نوجوانان و آموزه های اخلاقی در سیره امام حسین علیه السلام صفحه 32

ضد و نقیض، قرار شد که آن شب را به امام حسین علیه السلام و اصحابش مهلت دهند.

امام در آن شب به همراه اصحاب و یارانش به نماز و دعا و تلاوت قرآن و مناجات پرداختند. چنان که راوی می گوید: «در آن شب، جنب و جوش عجیب و نشاط فوق العاده ای به چشم می خورد. امام حسین علیه السلام و یارانش تا صبح ناله و زاری و مناجات کردند و زمزمه هایشان هم چون آوای بال زنبور عسل شنیده می شد. عدّه ای در حال رکوع بودند و بعضی درحال سجده و جمعی ایستاده و تعدادی نشسته با معبود خویش، نیایش و مناجات می کردند».(1)

چنین بود سیره امام حسین علیه السلام که در همان شب، هنگامی که عدّه ای از سپاه عمرسعد، گذرشان به خیمه های امام حسین علیه السلام و یارانش افتاد و آنان را چنین غرق در مناجات و عبادت دیدند، آنان نیز به امام پیوستند.(2)

آخرین نماز

نزدیک ظهر عاشورا بود که یکی از اصحاب امام حسین علیه السلام به نام ابوثمامه صائدی خدمت امام عرض کرد: «یا اباعبداللّه ! وقت نماز رسیده است و ما دلمان می خواهد برای آخرین بار در زندگی، با شما نماز جماعت بخوانیم». حضرت به او نگریست و تصدیق کرد که وقت نماز شده است.