چهل حدیث در مورد انسجام اسلامی (انسجام اسلامی از دیدگاه روایات) صفحه 112

وعصَی إِمَامَهُ وماتَ عاصِیَاوَ أَمَهٌ او عبدٌ ابقَ من سیِّدِهِ فَمَاتَ. وَ امرَأَهٌ غَابَ عنهَا زَوجُهَا وقد کَفَاهَا مؤُونَهُ الدُّنیَا فَتَبَرَّجَت بعدَهُ، فَلاَتَسأَل عنهُم؛(1) از سه کس مپرس: 1. مردی که از جماعت مسلمین دوری گزیند و امام خود را نافرمانی کند و در آن حال بمیرد. 2. کنیز یا بنده ای که در حال گریز از آقای خود بمیرد. 3. زنی که شوهرش از او دور باشد و مخارج او را بپردازد و در غیبت شوهرش، آرایش و خودنمایی کند، از اینها مپرس.»

اگرچه در این حدیث شاهد مثال همان مورد اول است، ولی هر سه مورد نوعی دوری از هم بستگی و عقوبت آن را بیان می دارد. از دیدگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله کسی که از جماعت مسلمانان فاصله گرفته و نیز از امام مسلمین که محور اتحاد و انسجام است، نافرمانی کرده باشد، نباید درباره اش نگرانی بد، خرج داد چون چنین کسی عصیان نموده است و اگر بمیرد عاصی خواهد مرد.

27- وحدت، شرط مسلمانی

حدیث بیست وهفتم

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

«مَن اصبَحَ ولَا یهتَمَّ بأَمُورِ المُسلِمِینَ فَلَیسَ منهُم. من سمِعَ رجُلاً ینَادِی یا للمُسلِمِین فَلَم یجِبهُ فَلَیسَ بمُسلِمٍ؛(2) هرکس روز خویش را آغاز کند و به کارهای مسلمانان اهمیتی، مسلمان نیست و هرکس بشنود که کسی مسلمانی را به کمک فرا می خواند، ولی پاسخش ندهد، مسلمان نیست.»