وحدت و همگرایی در اندیشه اسلامی صفحه 124

رخنه کند و موجودیت آن را به خطر اندازد؛ چرا که اتحاد و همدلی ریشۀ هر فتنه ای را می خشکاند و بذر نوع دوستی را در جامعه می افشاند. محصول این فرایند، چیزی جز برخورداری جامعه از امنیت و آرامش نخواهد بود. این همان است که پیامبر اکرم‹(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) فرمود: «الجماعه رحمه و الفرقه عذاب»؛ همگرایی رحمت و واگرایی عذاب است.(1)

بنابراین، اگر جامعۀ جهانی و یا پیروان ادیان آسمانی اختلافات را کنار بگذارند و متحد گردند، تنش میان آنان به حداقل می رسد؛ همان طور که اگر مؤمنان در جامعۀ ایمانی و اعضای یک خانواده در کانون زندگی خود، متحد و همدل گردند، زمینۀ درگیری میان آنان از بین می رود و از هرگونه قهر و جدایی مصون می مانند.

4. خرسندی پیامبر رحمت

هر قدر شیطان از وجود اختلاف و دشمنی در میان مسلمانان خوشحال می شود،(2) به همان اندازه، پیامبر اسلام که منادی وحدت است، ناراحت می گردد؛ چرا که او پیامبر رحمت و پدر امت است و بی گمان اگر در امت او اختلافی رخ دهد، خاطرش ملول خواهد گشت و غبار غم بر قلب نازنینش خواهد نشست. مگر غیر از این است که این پیام آور وحدت، گروه گرایی را امری ناپسند می داند، تا آنجا که خداوند بزرگ او را از هرگونه گروه گرایی مبرّا دانسته است:  «إِنَّ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَکَانُوا شِیَعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِی شَیْءٍ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَی اللَّهِ ثُمَّ یُنَبِّئُهُمْ بِمَا کَانُوا یَفْعَلُونَ »؛ تو را با کسانی که دینشان را پاره پاره کردند و گروه گروه شدند، کاری نیست. کار آنان تنها