وحدت و همگرایی در اندیشه اسلامی صفحه 38

شرایط حساس که دشمنان اسلام، یعنی یهودیان، بت پرستان و مسیحیان انتظار می کشیدند تا با وفات پیامبر‹(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) ، اسلام نیز از میان برود، اگر عظمت اسلام و ابهت مسلمانان با تفرقه و پراکندگی از میان می رفت، به یقین اثری از اسلام و قرآن باقی نمی ماند. سخن خود آن حضرت گویای این حقیقت است:

الزموا السواد الأعظم، فإن ّ ید الله علی الجماعه. و إیّاکم و الفرقی، فإن ّ الشاذّ من الناس للشیطان، کما أن ّ الشاذّ من الغنم للذئب. ألا من دعا إلی هذا الشعار فاقتلوه و لو کان تحت عمامتی هذه؛ همواره با جماعت باشید که دست خدا با جماعت است. از تفرقه بپرهیزید که فرد بریده از مردم بهرۀ شیطان است، چونان گوسفند دور از گله که طعمۀ گرگ است. به هوش باشید که هر کس مردم را به این شعار (فرقه گرایی) دعوت کند، او را بکشید، هرچند عمامۀ مرا به سر داشته باشد.(1)

آن حضرت در وصیتی به فرزندان گرامی خود فرمود:

إیّاکم و التلوُّن فی دین الله، فإن ّ جماعه فیما تکرهون من الحقّ خیرٌ من فُرقی فیما تحبّون من الباطل و إن ّ الله لم یُعْطِ أحداً بفرقی خیراً ممّن مضی و لا ممّن بقی؛ مبادا در دین خدا دو رنگی و اختلاف از خود نشان دهید، چرا که وحدت در حقی که آن را خوش نمی انگارید، بهتر است از تفرقه به خاطر باطلی که آن را دوست می دارید، زیرا خداوند نه به گذشتگان و نه به آیندگان هیچ چیزی را با تفرقه عطا نکرده است.(2)

ب) وحدت در رفتار

اشاره

پیشوایان ما افزون بر اینکه به وحدت توصیه های فراوان کرده اند، در عمل