وحدت و همگرایی در اندیشه اسلامی صفحه 97

اگر کسی بخواهد طرفداران طرز تفکری را تفسیق و تکفیر کند، پا را از حد فراتر نهاده و در قلمرو الهی وارد شده است که در این صورت، باید به ایمان او شک کرد.

به راستی که اگر این تکفیرها و تعصبات جاهلانه با تکیه بر مکتب وحدت آفرین اسلام و آموزه های حیات بخش آن صورت گیرد، نقض غرض است؛ چرا که با نگاهی گذرا به این مکتب و کارکردهای آن، خواهیم فهمید که شریعت اسلام نه این قبیل کارها را برمی تابد و نه آن را موافق با مرام خداباوری می داند. این مکتب نه برای کینه توزی و تفرقه، که برای افشاندن بذر محبت و نوع دوستی آمده است، و پیامبرش نیز نه برای خشونت و بی رحم ساختن افراد، که برای گسترش رحمت و ایجاد وحدت حول محور خداباوری به رسالت مبعوث شده است.

امروز که امت فهیم اسلام مفاسد چنددستگی و نتایج مهلک پراکندگی را می دانند، باید از بروز هرگونه تعصبات جاهلانه که از سوی برخی افراد ناآگاه صورت می گیرد، ممانعت ورزند و با عمل به آیۀ«وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَی إِلَیْکُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا » €(1) از هرگونه تکفیر پرهیز کنند و برای کاهش اختلافات گرد هم آیند و با سعۀ صدر به حل مناقشات خود پردازند و در این باره خدا و رسولش را به داوری بپذیرند که قرآن فرمود:  «فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللَّهِ وَالرَّسُولِ » € ؛ هرگاه در چیزی نزاع کردید، آن را به حکم خدا و پیامبرش بازگردانید.(2)

3. تحجرگرایی و مطلق انگاری

اغلب کسانی که از وحدت و یکدلی مسلمانان گریزان اند و همواره بر طبل