دو مکتب در اسلام جلد اول صفحه 284

از سوی دیگر، مساله عدم تمایل قریش نسبت به فرمانروایی یکی از بنی هاشم ، که تنها مخالفت با حکومت و زمامداری علی (ع ) را در نظر داشتند (زیرا کسی دیگر از بنی هاشم نامزد حکومت بر جهان اسلام نبود)، به سبب دو جنگی که قریش بر امام (ع ) تحمیل کرد، این بی میلی و پس از آن تاریخ حکومت قریش بر مسلمانان بر

اساس حق و دشمنی با امام پایه گذاری شد و همین مساله به صورت بارزی در حکومت بنی امیه بر مسلمانان متجلی است که در مقام بیان آن هستیم .

دشمنی خلافت اموی با امام و آثار او

در خلافت آل ابوسفیان

هنگامی که معاویه به خلافت دست یافت ، اساس حکومت خود را بر دو پایه اصلی بنا نهاد:

1- اینکه خلافت را بعد از خود پسرش یزید واگذار کند، در صورتی که سیاست خلفا بر این بود که خلافت را در قریش ، با توجه به شعارو سعوها فی قریش تتسع (616) دست به دست بگردانند!

2- سیاست دشمنی با خاندان رسول خدا(ص )، که سرآمد و بزرگ ایشان علی بن ابیطالب بود.

در تاریخ ، دشمنی ای چون دشمنی معاویه با شخص امیرالمومنین (ع ) و به دنبالش کینه و عداوت نسبت به همه بنی هاشم سراغ ندرایم !

معاویه ، پایه های حکومتش را بر اساس بدگویی از آنها، و ساختن و انتشار بدیها و زشتیها در حق ایشان ، و خوبیها و فضیلتها برای دیگران ، و انتشار آنها در سراسر کشور بنا نهاد. او در هر فرصت و موقعیتی فرمان به انتشار لعن و ناسزا به علی داد، بویژه در خطبه های نماز جمعه و در مساجد سراسر کشور، تا دورترین نقاط آن .

و تصمیم گرفت که از این سیاست بازنگردد، مگر هنگامی که کودکان بر این روش بارآیند و بزرگ شوند و پیران سر به تیره خاک فروبرند!