دو مکتب در اسلام جلد دوم صفحه 20

ب . در مورد دادن اجازه نوشتن حدیث پیغمبر (ص ) در خلال قرن اول هجری . اینک هر یک از این دو مورد را به طور جداگانه به بحث و بررسی می گذاریم .

بخش دوم : دو مکتب ، و سنت پیامبر (ص )

1. نظر دو مکتب درباره راویان حدیث

همان طور که در بحث صحابه و امامت گفتیم ، پیروان مکتب اهل بیت پس از رسول خدا (ص ) معالم دین خود را از ائمه دوازده گانه اهل بیت (ع ) گرفته اند و پیروان مکتب خلفا آن را از هر یک از اصحاب پیغمبر (ص ) دریافت کرده اند؛ بدون اینکه بین آنها تفاوتی قائل باشند.

پیروان مکتب خلفا همه اصحاب رسول خدا (ص ) را عادل می دانند، و پیروان مکتب اهل بیت به اصحابی مانند طلحه (68) و عبدالله بن زبیر (69) که با علی (ع ) در جمل جنگیدند، و یا معاویه (70) و عمرو عاص (71) که در صفین

به جنگ او برخاستند، و یا ذوالخویصره (72) و عبدالله بن وهب (73) که در نهروان به رویش شمشیر کشیدند اعتماد نکرده و به آنان و همانند آنان که از دشمنان علی (ع ) به حساب می آیند، خواه از اصحاب باشند و یا از تابعین و یا شاگردهای تابعین و دیگر طبقات (74) روایان ، مراجعه نمی کنند.

و این در حالی است که می بینیم امام المحدثین بخاری ، از امام جعفر صادق (ع ) (75)، ششمین امام مکتب اهل بیت ، حتی برای نمونه یک حدیث هم روایت نکرده ! کسی که هزاران محدث از پیروان ائمه اهل بیت ، هزاران حدیث از روی روایت کرده اند. اما همین بخاری و ابو داود و نسائی در صحاح خودشان از عمران بن حطان (76) خارجی روایت کرده اند کسی که در مقام تعریف و تمجید از اقدام عبدالرحمان بن ملجم مرادی در کشتن امیرالمومنین (ع ) چنین سروده است :

یا ضربه من تقی ما اراد بها

الا لیبلغ من ذی العرش رضوانا

انی لاءذکره یوما واحسبه