دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 115

انی زعیم لک ام وهب

بالطعن فیهم مقدما و الضرب

ضرب غلام مؤ من بالرب

در این هنگام ام وهب ، همسر عبدالله ، چوبی برگرفت و شتابان خود را به میدان در کنار شوهرش رسانید و گفت : پدر و مادرم فدایت . پیشاروی فرزندان پاک پیامبر خدا (ص ) پیکار کن .

عبدالله دست همسرش را گرفت و او را به خیمه ها در نزد دیگر بانوان بازگردانید. اما ام وهب چنگ در دامن شوهر زد و گفت : من هرگز از تو جدا نمی شوم ، مگر هنگامی که با تو کشته شوم . در این حال امام آن بانوی فداکار را ندا داد و فرمود: خدایتان از آل محمد پاداش خیر دهاد. خدایت رحمت کند، تو بازگرد و در کنار دیگر بانوان بنشین که جنگیدن بر زنان نیامده است . ام وهب فرمان برد و در کنار دیگر بانوان آرام گرفت .

حمله جناح راست سپاهیان ابن سعد و درخواست کمک

عمرو بن حجاج ، که فرماندهی جناح راست سپاه ابن سعد را بر عهده داشت ، به یاران خود فرمان داد تا به سپاه اندک امام حمله برند. اما همین که افراد عمرو پیش آمدند یاران امام به زانو نشسته و نیزه های خود را به سوی ایشان راست کردند.

در نتیجه ، اسبهای سواران عمرو نخست در جا

ایستادند و بلافاصله از بیم نوک تیز سنان نیزه های یاران امام واپس رفتند و از آن فاصله گرفتند، که پیاده نظام امام آنها را تیرباران کردند. در نتیجه ، گروهی را به خاک هلاک انداختند و جمعی را نیز مجروح نمودند.

راوی می گوید: یاران امام بسختی می جنگیدند و آنها که تعدادشان تنها سی و دو نفر بودند، در برابر حملات دشمن بسخنتی مقاومت می کردند و به هر سو که یورش می بردند در میان صفوف به هم فشرده کوفیان شکاف ایجاد می نمودند.