دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 157

جنگ ، حقایق را آشکار ساخت و از پس آن راستیها آشکار گردید. به خدای عرش سوگند که تا آن هنگام که شمشیرها در نیام نروند، از شما دست بر نمی داریم و جدا نمی شویم .

طبری در تاریخ خود می نویسد: آن وقت بر سپاه دشمن حمله برد و قلب آن را از هم بدرید و چون نوبت اول بارها صفوف کوفیان را از هم بشکافت و تفرقه در قوای آنان انداخت و خاک مرگ بر سر آنان پاشیدن گرفت .

در این میان مره بن منقذ، نوه نعمان عبدی لیثی ، چشم بر وی دوخت و گفت : گناهان همه عرب بر گردن من باشد که اگر گذارش بر من بیفتد، همان گونه که او دیگران را به خاک و خون می کشد، پدرش را به عزایش ننشانم . علی همچنان سپاه کوفیان را از هم می شکافت و پیش می رفت تا اینکه بر مره عبور فرمود. او نیز فرصت را غنیمت شمرد و بر وی حمله کرد و با سنان نیزه خویش زخمی کاری بر وی وارد ساخت که توان از علی ببرد و قدرت مبارزه را از وی گرفت . کوفیان از هر جانب گرد او را گرفتند و شمشیرهای خود را بر پیکر مجروح او فرود آوردند.

خوارزمی در مقتل خود می نویسد: همان طور که علی اکبر می جنگید و پیش

می رفت ، مره بن منقذ عبدی بر او حمله برد و با شمشیر چنان بر فرق او زد که توان از او بگرفت و قدرت جنگیدن از وی سلب شد. پس کوفیان نیز او را در میان گرفتند و از هر سو زخم شمشیر بود که بر پیکر بی حال او وارد می کردند تا آنجا که دیگر رمقی برایش باقی نماند. پس دستهایش را بر گردن اسب خود آویخت . اما اسب او را به میان دشمنان برد (197) و بدن علی با ضربات شمشیرهای برانی که بر پیکرش وارد می گردید قطعه قطعه گشت و چون جان به لبش رسید، با همه توان خود فریاد برآورد:

پدرجان ! این جدم رسول خداست که جامی لبریز از شربتی گوارا به من نوشانید که دیگر هرگز تشنگی نخواهم کشید. به تو می گوید بشتاب که برای تو نیز جامی پر آماده دارد. حسین (ع ) با شنیدن آخرین سخنان فرزند فریاد برآورد... . (198)

طبری از قول حمید بن مسلم در تاریخ خود می نویسد: به گوش خود شنیدم که حسین (ع ) در آن روز می گفت :

پسرم ! خدا بکشد مردمی را که تو را کشتند. شگفت است که این مردم تا به این حد بر خداوند و پایمال کردن حرمت پیامبرش گستاخ شده اند؟ پسرم ! بعد از تو خاک بر سر دنیا و زندگانی دنیا.

حمید می گوید: گویی هم اکنون می بینم که بانویی چون رشیدی تابان با شتاب فراوان از خیمه بیرون دوید و (در سوگ علی ) فریاد می زد. پرسیدم : ای زن کیست ؟ گفتند: زینب ،

دختر فاطمه ، دختر پیغمبر خدا.