دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 229

ای مردم ! خداوند، که بر او سپاس باد، ما را به مصیبتی بس بزرگ و شکافی بس عظیم در اسلام بیاموزد؛ ابا عبدالله و عترتش را کشتند، و زنان و فرزندانش را اسارت بردند و سرش را بر فراز سنان نیزه شهر به شهر گرداندند!

ای مردم ! کدامیک از مردان را سراغ دارید که پس از شهادت حسین به شادی بنشیند، و کدام دیده که بتواند راه سرشک را بندد، و از ریزش آن جلو بگیرد در حالی که هفت آسمان و دریاها، و زمین و درختان ، و ماهیان و فرشتگان مقرب و همه اهل آسمانها بر کشته شدنش گریسته اند؟!

ای مردم ! کدام دل است که به خاطر کشته شدن حسین از هم نشکافد، و کدام قلب ، که در مصیبت او ننالد، و کدام گوش است که داستان چنین شکاف - مصیبتباری - را در اسلام بشنود، و کر نشود!

ای مردم ! ما

آوره شدیم و از خانمان دور افتادیم ؛ همانند بردگان اولاد ترک و کابل ، بدون اینکه جرمی را مرتکب شده یا کار ناپسندی را انجام داده باشیم . ما سمعنا بهذا فی ءابائنا الاولین ان هذا الاختلاق به خدا سوگند اگر پیامبر به جای سفارشهایش درباره ما، ایشان را بجنگ و کشتار با ما سفارش داده و وصیت کرده بود، بیش از آنچه با ما کرده اند، چیزی نمی کردند. فانا لله و انا الیه راجعون .

در اینجا صوحان بن صعصعه صوحان ، که از پای افتاده و زمینگیر شده بود، برخاست و ناتوانی خود را عذر آورد و امام هم عذرش را بپذیرفت و او را سپاس گفت و بر پدرش درود فرستاد. (262)

پس از ورود کاروانیان اهل بیت به مدینه

طبری به سندش از حارث بن کعب آورده است که گفت : فاطمه دختر علی (ع ) به من گفت که من به خواهرم زینب گفتم : خواهر جان ! این مرد شامی در این مدت که با ما همراه بود در حق ما خوبی کرده ، آیا موافقی چیزی را به رسم انعام به او بدهیم خواهرم گفت : به خدا قسم که چیزی نداریم که به عنوان انعام او بدهیم ، مگر زیورآلاتمان را! آنها را به او بدهیم . این بود که من النگو و بازوبندم را، و خواهرم زینب هم النگو و بازوبندش را بداد، و ما آنها را برای آن مرد شامی فرستادیم و از این بابت از وی پوزش خواستیم و گفتیم : اینها به پاداش حسن سلوک توست که با ما در این سفر داشتی . او پاسخ داد: اگر رفتارم با

شما به خاطر دنیا بود، زیورآلات شما و کمتر از آن مرا کافی و بسنده بود، اما به خدا سوگند که آنچه کردم برای رضای خدا، و به سبب بستگی شما به رسول خدا (ص ) بوده است . (263)

چهل سال سوگواری امام سجاد (ع )