دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 363

چنین روزی را هرگز نصیب ما نکند!

آنگاه امام رو به فرزندان عقیل کرد و فرمود: کشته شدن مسلم شما را کافی است . من اجازه می دهم ، شما بروید! آنها در پاسخ امام (ع ) گفتند: به خدا سوگند که چنین نخواهیم کرد. بلکه می مانیم و جان و مال و اولادمان را فدایت می کنیم . به همراه تو با اینان می جنگیم تا با تو شربت شهادت بنوشیم ، که زندگانی بعد از تو را خداوند زشت کناد.

آنگاه نوبت به یارانش رسید، مسلم بن عوسجه به عرض رسانید: ما تو را تنها بگذاریم و برویم ؟ آن وقت در ادای حق تو در پیشگاه خداوند چه عذری بیاوریم ؟ به خدا سوگند که دست از دامنت بر نمی دارم مگر هنگامی که نیزه ام را در سینه های ایشان فرو کنم ، و با شمشیر مادام که قبضه آن را در دست دارم ، بر فرقشان بکوبم و آنگاه که سلاحی برایم باقی نماند، با سنگ با آنها می جنگم تا اینکه در کنار تو به شهادت برسم .

سعید حنفی نیز گفت : به خدا قسم که دست از تو بر نمی دارم تا خدا بداند که ما در نبودن پیامبرش حق او را در رعایت جانب تو از دست نگذاشته ایم . به خدا سوگند اگر بدانم که در رکاب تو کشته می شوم و دوباره زنده شده بار دیگر کشته می شوم تا هفتاد مرتبه ، باز هم دست از یاریت بر نمی دارم تا اینکه کاملا از پای درآیم .

و چرا چنین نکنیم ، در حالی که شهادت یک

بار اتفاق می افتد و به دنبالش سعادتی ابدی خواهد بود؟

دیگر یاران امام سخنان مشابه گفتند. پس از این سخنرانی بود که همگی با شب زنده داری آماده دیدار با خدایشان شدند. راوی می گوید: حسین و یارانش تمامی شب را به نماز و استغفار و دعا و انابه گذرانیدند.

و نیز به آمادگی خود برای رویارویی با دشمنانشان در صبح فردا، و اتمام حجت با ایشان پرداختند. پس امام (ع ) فرمان داد تا پشت خیمه ها و گرداگرد اردوگاهش را، که اندک شیبی نداشت ، حفر کردند و آن را با هیزم و خاشاک پر کردند تا اینکه صبحگاهان آتش در آنها انداخته با خاطری آسوده از یک سو با دشمن روبرو شده ، خیمه ها را پشت سر قرار دهند و دشمن نتواند از پشت سر بر آنها بتازد و پیش از اتمام حجت کار آنها را یکسره نماید. در روز عاشورا با چنین تمهیدی امام (ع ) و یارانش یکی پس از دیگری به هنگام رویارویی سپاه سخنرانی کرده و برای جنگ آماده شدند.

نخست امام (ع ) بر ناقه اش سوار شد و رو به دشمن آورد و به راهنمایی آنها پرداخت و ضمن سخنرانیش فرمود: ای مردم ! سخنم را بشنوید و شتاب نکنید تا شما را نصیحت کنم ... تا آنجا که فرمود:

به محمد (ص )، پیامبر خدا، ایمان آورده اید، آنگاه به جان فرزندان و خاندان او افتاده آهنگ کشتنشان را کرده اید!...