دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 39

ط) در تاریخ ابن کثیر آمده است : محمد بن سعد و دیگران از علی بن ابی طالب آورده اند که آن حضرت در مسیرش به سوی صفین از کنار درختهای نخل به کربلا گذر فرمود و از نام آن محل پرسید و چون گفتند: کربلا، فرمود: کرب و بلا! پس در همانجا فرود آمد و در کنار درختی در آنجا نماز بگزارد و آنگاه فرمود: در اینجا مردانی شهید می شوند که بعد از صحابه ، بهترین شهیدانند و

بی حساب و کتاب به بهشت می روند. و اشاره به محلی در آنجا فرمود. پس مردم چیزی را در آنجا برای علامت گذاشتند. و سرانجام در آنجا بود که حسین به شهادت رسید. (64)

ی ) از نجی الحضرمی :

در مسند احمد بن حنبل و معجم طبرانی و تاریخ ابن عساکر و مصادر دیگر از قول عبدالله بن نجی به نقل از پدرش آمده است : او در عزیمت سپاه به سوی صفین به همراه علی - رضی الله عنه - بود هنگامی که سپاه به نینوا رسید، شاهد بود که علی بانگ برداشت : بر لب آب فرات ، شکیبا باش ای ابا عبدالله ! شکیبا باش ای ابا عبدالله ! من از آن حضرت پرسیدم : ای امیرمؤ منان ! موضوع چیست ؟ فرمود:

روزی به خدمت پیامبر خدا (ص ) رسیدم که اشک از چشمهای حضرتش جاری بود، گفتم : ای پیامبر خدا! آیا کسی ناراحتی شما را فراهم کرده است ، چرا چشمهایت گریانست ؟ آن حضرت فرمود: همین چند لحظه پیش جبرئیل از اینجا برخاست و رفت . او مرا خبر داد که حسین در کنار رود فرات کشته می شود. آنگاه گفت می خواهی که خاک مزارش را به تو نشان بدهم ! گفتم : آری ! دستش را دراز کرد و مشتی از خاک آنجا را برداشت و به من داد و من نتوانستم جلوی گریه ام را بگیرم . (65)

و در روایتی دیگر آمده که پدر نجی حضرمی وسایل وضوی امیرالمؤ منین را با خود همراه داشت و چون در مسیر صفین به نینوا رسیدند، علی

بانگ برداشت ای ابا عبدالله شکیبا باش ، ای ابا عبدالله بر لب آب فرات باش ! من پرسیدم : ابوعبدالله چه کسی است ؟... تا آنجا که :... و میل داری خاک مزارش را ببویی ؟ (66)

قسمت دوم

ک ) از عامر شعبی :

در طبقات ابن سعد و تاریخ ابن عساکر و ذهبی و تذکره خواص الامه از قول عامر الشعبی آمده است : علی در کنار رود فرات گفت : ای ابا عبدالله ! شکیبا باش .