دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 64

من برای دیدار با گذشتگانم همان شور و اشتیاقی را دارم که یعقوب برای دیدار فرزندش یوسف داشت . مرا از پیش ، قتلگاهی انتخاب شده که آن را خواهم دید. و چنان می بینم که گرگهای بیابان بین نوامیس و کربلا بدن مرا از هم می درند و پاره پاره می کنند و شکمهای خالی خود را از آن پر می سازند!

از آنچه بر قلم تقدیر رفته گریزی نیست و رضا و خشنودی خداوند، خواسته ما اهل بیت است . بر بلای او شکیبایی می ورزیم ، و او مزد و پاداش صابران را به ما ارزانی خواهد داشت .

پاره های تن پیامبر خدا (ص ) از او جدایی ناپذیرند و همگی در بهشت خداوند در یکجا فراهم آیند، و چشم پیامبر به دیدار ایشان روشن و وعده های او نسبت به آنها وفا گردد.

اینک هر کس که سرباخته راه ماست و خود را آماده دیدار خدا کرده ، با ما همراه و روانه این وادی شود که من - به خواست خدا - صبح فردا از اینجا کوچ می کنم . (131)

قابل توجه اینکه ما در نقل این گفتگوها و خطبه ها بر آن نبوده و نیستیم که آنها را بر حسب اینکه در چه زمان یا مکانی ایراد شده و صورت گرفته اند آورده باشیم تا درباره آنها به بحث بپردازیم و بر اساس آنچه از این بحث و بررسی به دست می آید آن را مرتب و منظم کرده باشیم ؛ بلکه هدف ما در این بحث و بررسی این است که نمایی واقعی و روشن از دیدگاه شخص امام

حسین (ع ) و یاران و همعصران او نسبت به شهادت آن حضرت ترسیم کنیم ، تا شناخت حکمت شهادت آن امام بر حق ، و آثاری که بر آن مترتب بوده ، برای ما امکان پذیر باشد. این است که به گمان ما همین مقدار از رویدادها و گفتگوها برای چنین هدفی کافی خواهد بود.

فرمانهای یزید!

چون خبر حرکت امام حسین (ع ) از مکه به سوی عراق به یزید رسید، فرمان زیر را به نام عبیدالله بن زیاد صادر کرد:

به من گزارش داده شد که حسین به سوی کوفه روان است . بی گمان زمان و حکومت و محل فرمانروایی تو در میان این همه زمان و اماکن مختلف ، به بلا گرفتار آمده ، و از میان این همه کارگزاران من ، تنها تو به چنین امتحانی بزرگ مبتلا شده ای ! اینک تو در مقابله با چنین رویدادی بر سر دو راهی قرار گرفته ای : یا راه آزادگان را در پیش می گیری ، و یا راه بازگشت به بردگی و عبودیت را! (132)

شاید یزید در این فرمان به این مساءله اشاره کرده که پدر عبیدالله ، یعنی زیاد، خود فرزند دو برده به نامهای عبید و سمیه (133) بوده که معاویه او را بنا به مقتضای سیاستش به پدر خودش ابوسفیان بسته ، و در نتیجه بر اساس عرف قبیلگی دوره جاهلیت ، مردی اموی و از آزادگان به حساب آمده است !