دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 7

دو دستگی امت

آن اظهارات صریح و بی پرده که در جهان اسلام چهره نمود، امت اسلامی را به دو گروه متمایز تقسیم کرد و تا جهان باقی است ، این دو دستگی همچنان در میان مردم وجود خواهد داشت که بنا به فرموده امیرالمؤ منین (ع ) نخستین گروه عبارتند:

1 - همج رعاع ، اتباع کل ناعق یمیلون مع کل ریح . یعنی پشه هایی خرد و ناتوان را مانند که به گرد هر بانگی فراهم آیند و به دنبال هر بادی بروند.

2 - و گروهی دیگر مردمی فعال و پرکار، صاحبان قدرت و نفوذ و خطدهنده بودند که هدفی معلوم و مشخص را تعقیب می

کردند. که در ارزیابی حرکتهای جامعه آن روز و تحلیل آنها، اثر همین صاحبان نفوذ و خطدهنده دیده می شود. و از قرار معلوم ارباب نفوذ و خطدهنده در آن روزگار عبارت بودند از:

الف ) دوستداران اهل بیت - علیهم السلام - و موالیان ایشان که به فضل و برتری آنها معترف بودند.

ب ) مخالفان دست کم گرفتن و سبک انگاشتن مقام شیخین (ابوبکر و عمر).

کسانی که سخنان امام را به باد مسخره می گرفتند و کینه و دشمنی ایشان نسبت به او روز به روز فزونی می گرفت . که بیشتر این کینه توزان به امام همانهایی بودن که علیه عثمان شوریدند و از پا ننشستند تا به خاک و خونش کشیدند!

اینان همان خوارجی بودند که شعار لا حکم الا لله را سر می دادند. قلبشان مالامال از محبت شیخین بود و سینه شان از خشم و کینه علیه عایشه و طلحه و زبیر و عثمان و علی (3) می جوشید. آنان سرانجام علیه امام سر به شورش برداشتند و آن حضرت نیز در نهروان با ایشان جنگید، ولی ریشه فساد ایشان را از بیخ و بن برنکند، و عاقبت همانها او را در محراب عبادت به خاک و خون کشیدند و شهید نمودند.

علاوه بر آنها، معاویه را انتشار نام بنی هاشم ، به طور عموم ، که دشمن دیرینه خانواده او به حساب می آمدند، و بویژه نام پیامبر و پسرعمویش علی (ع )، سخت رنج می داد. با توجه به اینکه :