دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 73

در این صورت به خدا سوگند که از تو پیروی نکرده ، قبول نمی کنم . حر گفت : با این حال من هم به خدا سوگند که از تو دست بر نمی دارم . این سخن سه بار میانشان رد و بدل شد، تا اینکه سرانجام حر گفت : من ماءمور نیستم با تو بجنگم ، بلکه تنها ماءموریت من این است که از تو جدا نشوم تا تو را به کوفه ببرم . اگر با این کار موافق نیستی ، راهی را در پیش بگیر که نه

تو را به کوفه برساند و نه به مدینه ، تا من در این مورد به ابن زیاد نامه ای بنویسم و کسب تکلیف کنم . تو هم اگر می خواهی نامه ای به یزید بن معاویه یا ابن زیاد بنویس تا شاید خداوند گشایشی فرماید و فرمانی به دست من برسد که مرا از درگیر شدن با چون تویی برکنار دارد. امام فرمود:

باشد، از این راه می رویم . و سمت چپ جاده را در پیش گرفت و از راه عذیب و قادسیه روی بگردانید.

از آنجا تا (عذیب ) سی و هشت مایل مسافت وجود داشت . پس امام با یارانش حرکت کرد و حر نیز در کنار سپاه امام به حرکت درآمد.

سخنرانی امام در میان سپاهیان

حسین (ع ) در این حرکت ، در (بیضه ) برای یاران خود و اصحاب حر به سخنرانی برخاست و حمد و سپاس خدای را به جای آورد و گفت :

ای مردم ! رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: هر کس فرمانروای ستمگری را ببیند که حرام خدا را حلال کرده ، پیمان خدا را شکسته ، و بر خلاف سنت پیامبر خدا رفتار می کند، و بر بندگان خدا جور و ستم روا می دارد، و در چنین صورتی خاموش باشد و به گفتار و کردار علیه او بر نخیزد و قیام نکند، بر خدا واجب است که آنچه را بایسته اوست بر او روا دارد.

ای مردم ! فرمانروایان شما، پیروان شیطانند. آنها فرمانبرداری از خدا را پشت سر انداخته ، آشکارا فساد و تباهی می کنند و حدود و مقررات احکام خدا را اجرا نمی

نمایند و همه درآمدهای عمومی را به خود اختصاص داده ، حرام خدا را حلال ، و حلال او را حرام کرده اند، و من سزاوارترین کس هستم که تمام این خلافکاریها و تحریفها را اصلاح نمایم .

ای مردم ! نامه های پیاپی شما به دستم رسید، و فرستادگانتان به نزد من آمدند، و از بیعت و پیمان وفاداریتان با من سخن گفتند، و مرا آگاه ساختند که شما مرا وانخواهید گذاشت و تسلیم دشمن نخواهید کرد. اکنون اگر بر همان بیعت و پیمان خود با من پابرجا و وفادار هستید، راه خرد را پیموده اید. چه من حسین فرزند علی و فاطمه دختر رسول خدا - صلی الله علیه و آله - هستم و به جان و خانواده خود، با جان و خانواده شما مواسات خواهم نمود. و شما هم به من اقتدا می کنید و اگر چنین نکنید و پیمان خود را با من بشکنید و گردن خود را از قید بیعت من بیرون آورید، به جان خودم سوگند که این کار شما تازگی ندارد. زیرا شما همین شیوه را با پدر و برادرم ، و نیز پسرعمویم مسلم داشته اید. و آن کس که به پشتگرمی شما مردم دل خوش دارد، مغرور و فریب خورده ای بیش نیست . بهره خود را مفت از دست دادید و نصیبتان را تباه ساختید، و آن کس که پیمان وفاداری خود را بشکند، بر خویشتن شکست وارد ساخته است . و چه زود خداوند مرا از چون شما مردمی بی نیاز خواهد کرد. والسلام علیکم رحمه الله و برکاته .