دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 78

آبادی می آیم و از همان جا کسانی را به سراغ مردان رزمنده (اجاء و سلمی ، از قبیله طی ) می فرستیم و کمک می طلبیم که - به خدا قسم - ده روز نخواهد کشید که پیرامونت را سواره و پیاده طی پر خواهند کرد.

آن وقت تا هر مدت که خودت صلاح بدانی نزد ما بمان و چون موقع را مناسب قیام یافتی ، قیام کن که من ضامنم بیست هزار رزمنده طائی برایت حاضر کنم تا پیش رویت شمشیر بزنند و از حریمت دفاع نمایند.

امام (ع ) در حق طرماح و خانواده اش دعای خیر کرد و فرمود: بین ما و این مردم قول و قرارهایی گذاشته شده که نمی توانیم از آن بسادگی بگذریم ، و نیز نمی دانیم که پیشامدها، و آنان را به چه عکس العملی وا می دارد!

حسین (ع ) همچنان پیش می رفت تا به قصر بنی مقاتل رسید و در آنجا فرود آمد. پس چشمش در آن نزدیکی به خیمه ای افتاد. پرسید: این خیمه از آن کیست ؟ گفتند: از آن عبیدالله بن حر جعفی است . فرمود: او را به چادر من بخوانید.

فرستاده امام (ع ) قدم به چادر عبیدالله نهاد و گفت : این حسین بن علی است که تو را می خواند و گفته است که به چادرش درآیی . عبیدالله ، استرجاع کرد و گفت : به خدا سوگند که من از کوفه بیرون نیامدم ، مگر اینکه نمی خواستم شاهد ورود حسین به آنجا باشم . و قسم به خدا که نه می خواهم حسین را ببیند، و نه من

حسین را!

فرستاده بازگشت و پیام بگذاشت . پس امام (ع ) برخاست و کفشهایش ، به پا کرد و بیرون آمد و به خیمه عبیدالله وارد شد و سلام کرد و بنشست و او را دعوت به همراهی و قیام با خود کرد! او نیز همان سخنان نخستین خود را از سر گرفت . امام در پاسخ او گفت : اگر ما را یاری نمی کنی ، از آن بترس که جزء کشندگان ما باشی ، که به خدا سوگند اگر کسی شاهد بیکاری و یاری خواستن ما باشد و به یاری ما برنخیزد، خویشتن را به هلاکت و تباهی افکنده است . عبیدالله پاسخ داد: بخواست خدا که چنین چیزی پیش نخواهد آمد. امام با شنیدن این پاسخ برخاست و به سراپرده خود رفت .

شاید خواننده با مطالعه این اخبار در رفتار امام (ع ) و برخوردش با اوضاع تناقضی مشاهده کند. مثلا میان برخورد امام (ع ) در منزل زباله ، که سپاهیان پیرامون خود را با چنان سخنرانی پراکنده ساخت ، و برخوردش در اینجا با فرزند حر، و پیش از آن با زهیر بن قین ، و دیگر کسانی که اینجا و آنجا، تک تک و یا گروه گروه به یاری خود فرا می خواند. اما در حقیقت این چنین نیست و اگر با دقت به سخنان آن حضرت ، با هر کس و در هر جا، دقت شود، معلوم می گردد که امام در پی یارانی معروف بوده که به زیر پرچمش گرد آیند و با وی بیعت و پیمان وفاداری و اقامه امر به معروف و نهی

از منکر ببندند و دست بیعت به دست پیشوایان گمراهی ، چون یزید و همانند وی ، ندهند. یارانی باشند با بصیرت کامل در اهدافش و چون کوهی ثابت و استوار در برابر زیباییها و فریبهای دنیا. یارانی در برابر فرمانروایان جور چون طوفانی بنیان کن و پیکارگر، و تا به سرحد مرگ پایدار و مقاوم .

بار دیگر آب اضافی