دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 79

طبری و دیگران از قول عقبه بن سمعان آورده اند: اواخر شب بود که امام دستور داد تا می توانیم با خود آب برداریم ، و سپس فرمان حرکت داد. ما در اجرای امر امام از قصر بنی مقاتل حرکت کردیم و ساعتی راه پیمودیم که سر مبارک امام به علامت خواب به پایین افتاد و یکباره بیدار شد و سه بار استرجاع کرد و فرمود:

انا لله و انا الیه راجعون و الحمدلله رب العالمین در اینجا علی بن الحسین رو به آن حضرت کرد و گفت :

پدرجان ! فدایت شوم چرا استرجاع کردی ؟ امام فرمود:

ای پسر من ! مرا خوابی کوتاه در ربود و در آن حال دیدم که اسب سواری می گوید: این گروه به پیش می روند، و مرگ به استقبالشان می شتابد. و دانستم که و خبر مرگ ما را می دهد. علی پرسید:

پدرجان ! خداوند بدی را از تو بگرداند، مگر ما بر حق نیستیم ؟ امام پاسخ داد: به خدایی که بازگشت همه بندگان به سوی اوست ما بر حقیم . علی گفت : پدرجان ! چون ما بر حق می باشیم ، باکی از مرگ و کشته شدن نداریم . امام فرمود: خدایت شایسته ترین پاداش فرزندی را به تو

مرحمت فرماید.

بخش چهارم : ورود خاندان پیغمبر (ص ) به سرزمین کربلا

ابو مخنف می گوید

ابو مخنف می گوید: چون صبح شد، کاروانیان فرود آمدند و نماز به جای آوردند و سپس سوار شده ، شتابان رو به راه نهادند. امام یارانش را از سمت چپ هدایت می کرد و در آن سر بود که آنان را از سپاهیان حر به دور دارد. اما حر پیش می آمد و مسیر آنان را تغییر می داد و به سوی کوفه متمایل می نمود. باز امام و یارانش پافشاری می کردند و تغییر مسیر می دادند، و حر ممانعت می نمود و همین طور پیش می رفتند تا اینکه به سرزمین نینوا رسیدند؛ همان جایی که اکنون کربلا نامیده می شود.

سرزمین کربلا