دو مکتب در اسلام جلد سوم صفحه 87

اما بعد. بین آب ، و حسین و یارانش حایل شو، و مگذار حتی یک قطره از آن به کامشان برسد؛ همان طور که با پرهیزگار پاک سرشت مظلوم ، امیرالمؤ منین عثمان رفتار شده است !

در اجرای این دستور، عمر سعد مقرر داشت تا عمرو بن حجاج با پانصد سوار تحت فمران خود برکنار گذرگاه آب فјǘʠموضع بگیرند و نگذارند یک قطره از آب به حسین و یارانش بسد! این فرمان سه روز پیش از شهادت امام صادر و به اجرا گذاشته شد.

در این هنگام ، عبدالله بن حصین ازدی ، از قبیله بجیله ، روی به امام کرد وبانگ برداشت :

این آب را می بینی که چون آسمان صاف و زلال است ، به خدا سوگند یک قطره از آن را نخواهید

چشید تا از تشنگی بمیرید!

امام در پاسخ او چنین دعا کرد: بارخدایا! او را بر اثر تشنگی بمیران و هرگز نیامرز!

حمید بن مسلم می گوید: پس از ماجرای کربلا، عبدالله بیمار شد و من روزی به عیاتش رفتم . قسم به خدا که من خود می دیدم که به سبب آن بیماری آن قدر آب می نوشید که از حال می رفت و شکمش خیلی از آب پر می شد. آن وقت آنچه را که نوشیده بود بالا می آورد و بار دیگر آب می خواست و می نوشید و چون خیک پر از آب می شد و بالا می آورد و هرگز تشنگیش کاسته نمی شد. و در همین حال بود تا به سبب تشنگی جان داد!

جنگ بر سر آب

حمید بن مسلم می گوید چون تشنگی بر حسین و یارانش غالب شد، برادرش عباس بن علی را بخواند و وی را همراه با سی سوار و بیست پیاده با بیست مشک برای آوردن آب ماءمور کرد. این عده شبانه خود را به کنار آب رسانیدند. نافع بن هلال ، که پرچمدارشان بود، پیشاپیش ایشان خود را به شریعه رسانید. عمرو بن حجاج ، که ماءمور نگهبانی از شریعه بود، بانگ برداشت : کیستی و چه می خواهی ؟ نافع پاسخ داد: آمده ایم تا از این آب که بر روی ما بسته اید بیاشامیم . عمرو گفت : بنوشید که گوارایتان باد! نافع گفت : نه به خدا، آب نمی نوشم در حالی که حسین و یارانش همگی تشنه می باشند. عمرو پیش آمد و گفت : خیر، آنها اجازه نداده اند از این آب بنوشند.

ماءموریت ما در اینجا همین است . اما نافع ، که یارانش نزدیک شده بودند، به پیاده ها دستور داد که مشکهایتان را پر کنید. پیاده ها هجوم بردند و مشکهای خود را از آب پر کردند. آنگاه عمرو و یارانش به آنان حمله برند، ولی عباس بن علی و نافع جلوی ایشان را گرفته ، حملاتشان را دفع کردند آنان به یاران خود ملحق شدند و فریاد زدند: حرکت کنید. و خود، مقابل نافع و یارانش قرار گرفتند.