ترجمه المراجعات : گفت و شنودهای مذهبی حق جو و حق شناس صفحه 194

7- عنایت «شیعه» به آن

می رسیدند(1). این است که می گویی: سنّت خداوند- که تبدیلی در آن راه ندارد- اقتضای «تَواتُر» آن را دارد، هرچند هم که موانعی بر سر راه نقل آن وجود داشته باشد.

4- علاوه، از ناحیه «ائمّه اهل بیت علیه السلام» نیز روشهائی به کار گرفته شده که انتشار و اشاعه آن را اقتضا می کند. کافی است که به آنچه «أمیرمؤمنان علیه السلام» در ایّام خلافتش برای اعلام آن به پا خاست توجه کنی! در آن هنگام که مردم را در «رَحبَه» (یکی از محلّه های کوفه) جمع نمود، فرمود:

«سوگند می دهم آن مسلمانی را که مطلبی از پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم در روز «غدیر خُم» شنیده که به پا خیزد و به آنچه شنیده شهادت دهد! امّا غیر از آنکس که با چشمانش آن حضرت را دیده و با گوشهایش سخن او را شنیده به پا نخیزد!» سی نفر از صحابه بپاخاستند که 12 نفر آنها از «مجاهدان بَدر» بودند، همه شهادت دادند که پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم دست «علی» را گرفت و به مردم فرمود: «آیا می دانید که من نسبت به مؤمنان از

*****

1- احمد

زینی دحلان در کتاب خود «السیره النبویه» در باب «حجه الوداع» می نویسد: پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم از مدینه با نود هزار نفر، و گفته شده با صد و بیست و چهار هزار نفر خارج شد. بیش از این تعداد نیز گفته شده است. او اضافه می کند: این تعدادی است که از مدینه همراه وی خارج شدند امّا آن عده ای که با وی حج نمودند بیش از این تعدادند. از اینجا روشن می شود که تعداد نفرات همراه وی بیش از صد هزار نفر و همه شاهد «حدیث غدیر» بوده اند.- پانوشت شماره 214 را نیز ملاحظه نمایید!