پاسخ‌های ما به پرسشهای اهل سنت، پاسخ به چند پرسش فقهی و اعتقادی صفحه 101

رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم بعد از رفتن آن عدّه، نامه‌ای می‌نوشت، می‌گفتند نامه و نوشته اعتبار ندارد و رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم این نامه را در حال عادی «و العیاذ باللَّه» در کمال عقل ننوشته است و نمی‌گذاشتند به آن عمل شود.

سرش را به زیر انداخت و حرفی نزد.

مناظره دیگر

با دو نفر دیگر صحبت از اختلاف مسلمانان و آثار سوء آن شد و من اشاره به همین روایت کردم و گفتم: شما اهل تسنن ما «شیعیان» را رافضی و گمراه می‌دانید اما نمی‌گویید و از بزرگانتان سؤال نمی‌کنید که چه کسی بذر گمراهی و اختلاف را پاشید، چه کسی از نوشتن نامه توسط رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم جلوگیری کرد؟

گفتند: چنین نیست و نفرین کردند کسی را که در بین مسلمانان بذر اختلاف بپاشد. اینجانب نیز آمین گفتم، سپس گفتم: پس به صحیح بخاری باب «قول مریض» «قوموا عنی» و غیر آن مراجعه کنید و ببینید در کنار بستر رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم چه کسانی بودند و چه گفتند و چه کسی سبب شد رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم نامه‌ای که می‌خواست بنویسد، ننوشت و چرا ابن عباس گریه کرد؟

در اینجا متوجه قضیه شدند و گفتند: بالاخره مسلمانان باید به کتاب خدا و به سنّت رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم عمل کنند و اینها هم در اختیار ما است.