پاسخ‌های ما به پرسشهای اهل سنت، پاسخ به چند پرسش فقهی و اعتقادی صفحه 52

برای من زمین محلّ سجده و تیمّم قرار داده شده است.

نیز در صحیح مسلم «کتاب الصلاة، باب متابعة الامام والعمل بعده» ح 474 آمده‌است‌که: رسول‌اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم در سجده پیشانی خود رابر زمین می‌گذاشت «یضع جبهته علی الارض».

و این فرشها زمین نیست و شما به دستور رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم عمل نمی‌کنید، به علاوه این فرشها زیر پای این مردم کثیف شده و غیر بهداشتی است، یک تسبیح چوبی دستم بود به او گفتم من هرگز روی این فرشها سجده نمی‌کنم وهمیشه روی این تسبیح سجده می‌کنم شما هم روی این فرشها سجده نکن، خندید و گفت: من نمی‌دانم، فقط می‌دانم که در فقه ما سجده بر فرش مانعی ندارد و صحیح است.

گفتم: اگر این فرشها تَر باشد، روی آن سجده می‌کنی؟

گفت: خیر می‌روم جایی که خشک باشد.

گفتم: چرا جای دیگر می‌روی مگراینجا که تَر است جهنّم است و آنجا که خشک است بهشت است؟ خندید و گفت: در فقه ما سجده بر چیز تَر صحیح نیست.

گفتم: در فقه شیعه نیز سجده بر فرش صحیح نیست، لذا می‌روند روی سنگ فرش و آنجا نماز می‌خوانند.

گفت: پس‌چرا بعضی‌از شیعیان‌روی فرشها سجده می‌کنند؟ با لبخند گفتم: از ترس شما، لبخند زد و گفت: بنابر حرف شما نماز این افراد که روی فرش سجده می‌کنند