- مرقومه مبارکه حضرت آیة اللَّه اشتهاردی دامتبرکاته 1
- پیشگفتار 6
- اشاره 10
- بیان آیة اللَّه العظمی حاج آقا حسین بروجردی قدس سره در لزوم تبعیت از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام 10
- کمال نهایی در پرتو وحدت است 14
- منشأ اتحاد یا اختلاف دانشمنداناند 16
- وضو 19
- اشاره 19
- یک مناظره 32
- تذکر 40
- مناظره 51
- یک مناظره مفصل 62
- تذکر 74
- دو تذکر 79
- مناظره 83
- به این مناظره توجه فرمایید 99
- مناظره دیگر 101
- مناظره کوتاه 110
- مناظره مفصل 112
- منشأ و دلیل تهمتها 121
- چرا این نسبتها تهمت است؟ 123
- مدفونین در مسجد الحرام 126
- نماز در مسجد الحرام و مسجد النبی 137
- اشاره 147
- بدعتهای آنان در مورد مساجد 147
- یک مناظره 152
- بدعتهای دیگر 154
- اسلام دین کامل است 166
- اشاره 166
- مناظره 168
- اعمالی که به نظر عدهای از آنان بدعت و حرام است 176
- به این روایت از صحیح بخاری توجه کنید 179
- بنیان گزار گروه تندرو 179
- اشاره 183
- مناظره مرحوم آیة اللَّه خویی با عالم حجازی 183
- یک گفتگو 184
- مناظره 193
- یک مناظره 205
- اشاره 219
- اذان بلال 219
- مناظره 221
- دو یادآوری 225
- تقیه و معنای آن 226
- سفر زیارتی را بدعت میدانند 241
- نتیجهگیری: 258
مردم درحال خروج از مسجد هستند و شلوغ است، عبور و مرور را جایز دانستهاند (1). خواندن نماز در مسجد النبی
پرسش 25: چرا «شیعیان» در مسجد النّبی کمتر به خواندن قرآن مشغول میشوند ولی اهل تسنّن به طور چشمگیری قرآن میخوانند، خصوصاً قبل و بعد از نمازها؟
پاسخ: باید اعتراف کرد که متأسفانه ایرانیها آنگونه که شاید وباید به خواندن قرآن مبادرت نمیورزند که امید است این کمبود برطرف گردد. ان شاء اللَّه. لیکن علت این امر چند چیز است:
الف- از تشکیل جلسه دستهجمعی برای قرائت قرآن توسطشیعیان ایرانیجلوگیری میکنند و میگویند ممنوع است (داخل مسجد از هرگونه اجتماع ایرانیها ممانعت میکنند).
ب- شیعیان ایرانی چون فارس زبان هستند اکثراً از فهم آیات قرآن محروم هستند و لذّتی که باید نمیبرند و تنها برای ثواب قرآن میخوانند.
ج- از سوی دیگر باید اهمّیت و ارزش خواندن قرآن، آن هم در مرکز نزول قرآن و در مسجد النّبی برای آنها بیشتر تبیین شود تا اهمّیت حضور و تشرّف در مسجد النّبی را در مسجد النّبی بهتر درک کنند و در فرصتهای مناسب و قبل و بعد از نمازها به حرفهای غیر مفید سرگرم نشوند لااقل به ذکر و
1- تحفة الاخوان، ص 88.