آنگاه هدایت شدم صفحه 1

مقدمه چاپ سی یکم

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم

چندی پیش در اینترنت جستجو می‌کردم، به کتابی برخوردم که علیه کتاب «آنگاه هدایت شدم» دکتر تیجانی نوشته شده بود. لازم دانستم آن کتاب را مطالعه کنم که اگر حرفی منطقی یا بحثی قابل پیگرد داشت، به آن بپردازم و از کتاب «ثم اهتدیت» دفاع کنم.

مطالعه این کتاب مرا به شگفتی واداشت. راستی چرا حرفی برای گفتن ندارند و به سفسطه و مغالطه‌گوئی می‌پردازند؟

البته بر ما لازم است که سخن طرف مقابل را با دقت گوش دهیم و اگر ابهامی یا اعتراضی داشت آن را برطرف ساخته به دفاع بپردازیم و این رمز موفقیت شیعه و راز رستگاریش است.

ولی دیگران-متأسفانه-فقط وقت افراد را می‌گیرند و به مغالطه می‌پردازند و چون سخنی برای گفتن ندارند از راه‌های دیگر وارد می‌شوند که شاید خواننده را تحت تأثیر قرار دهند و او را به گمراهی بکشانند. بدون تردید بعضی از افرادی که این کتاب را نخوانده‌اند و یا آنکه از پشتوانه‌ای علمی برخوردار نیستند ممکن است سخنان مهاجم را هرچند پر از فحش و ناسزا باشد بپذیرند!

از شیوه‌های نویسنده آن کتاب تکیه بر روایات جعلی است که درباره عدالت اصحاب (همه یاران پیامبر) سخن می‌گوید. به فرض اینکه این روایات مورد اطمینان آنان هم باشد