انس با قرآن و سیر مطالعاتی در دانش های قرآنی (عمومی - نیمه تخصصی - تخصصی) صفحه 5

د: قرآن از ریشه «قرن» به معنای ضمیمه کردن و پیوستن است و چون حروف و آیات و سوره های قرآن به همدیگر مقرون هستند آن را قرآن می خوانند.

ه: قرآن مشتق از «قرائن» است که جمع قرینه است و چون آیات قرآن قرینه و مؤید یکدیگرند آن را قرآن نامند.

تذکر: البته قرآن کریم نام ها و صفات دیگری هم دارد مثل: فرقان (جدا کننده حق و باطل) کتاب - ذکر - تنزیل - نور - هدی - مجید و...

2. آیه

واژه آیه در لغت به چند معنا آمده است: علامت و نشانه - جماعت - امر عجیب و شگفت آور و آیات قرآن به تناسب هر کدام از معانی لغوی آیه نامیده شده است:

الف: هر آیه قرآن نشانه صدق آورنده و عجز مخالفان و حاکی از جدایی از مقابل آن است.

ب: هر آیه از جماعتی از حروف و کلمات یا جملات تشکیل شده است.

ج: هر آیه ممکن است از نظر لفظ یا محتوا، اعجاز قرآن رانشان دهد و این عجیب و شگفت آور است.

آیه از نظر اصطلاحی عبارت است از بخشی از حروف یا کلمات یا جمله هایی که از طریق نقل و روایت، حدود آنها مشخص شده است. شناخت آیات قرآن توقیفی است یعنی حدود و مرز آیات از طریق شخص پیامبر (صلی الله علیه و آله)