رهنما42 (دام خرافات و کمند رهایی از آن ) صفحه 33

4-1-3 خرافۀ قَمه زنی

قمه زدن هم، از کارهای خلاف است. می دانم، عده ای خواهند گفت: «حق این بود که فلانی اسم قمه را نمی آورْد.» خواهند گفت: «شما به قمه زدن چه کار داشتید؟ عده ای می زنند؛ بگذارید بزنند.» نه! نمی شود در مقابلِ این کار غلط، سکوت کرد.

این خطر بزرگی است در عالَم دین و معارف دینی؛ مرزدارانِ عقیده باید متوجهش باشند. عرض کردم عده ای وقتی این حرف را بشنوند، مطمئناً از روی دلسوزی خواهند گفت: «خوب بود فلانی این حرف را امروز نمی زد.» نه؛ من بایستی این حرف را می زدم. بنده مسئولیتم بیشتر از دیگران است؛ البته آقایان هم باید بزنند؛ شما آقایان هم باید بگویید.

اگر به گونه ای که طی چهارپنج سال اخیر، بعد از جنگ، قمه زدن را ترویج کردند و هنوز هم می کنند، در زمان حیات مبارک امام€ ترویج می کردند، قطعاً ایشان در مقابلِ این قضیه می ایستادند. کارِ غلطی است که عده ای قمه به دست بگیرند و به سرِ خودشان بزنند و خون بریزند. این کار را می کنند که چه بشود؟ کجای این حرکت، عزاداری است؟!