نظام خانواده در اسلام صفحه 375

جایگاه و ارزش فرزند

اولاد چه دختر و چه پسر از بزرگترین و بامنفعت ترین نعمت هائی است که حضرت حق به بندگان مؤمنش عنایت می کند .

ابراهیم (علیه السلام) ، فرزند نداشت ، از این بابت اندوهگین بود ، خداوند مهربان به عبد شایسته اش در ایام کهولت اسماعیل و اسحاق را مرحمت کرد .

اسحاق ریشه انبیاء الهی تا زمان مسیح ، و اسماعیل ریشه خاتم انبیاء و امامان معصوم و هزاران حکیم و عارف و فقیه است .

فرزند نعمت فوق العاده ای است ، منبع خیر است ، منبع کرامت و سود دنیا و آخرت برای انسان است ، البته انسانی که مؤمن به حق است

، و به خاطر ایمانش فرزندان خود را مؤمن و صالح و شایسته تربیت می کند .

ابراهیم به خاطر فرزنددار شدن به حمد کامل حق برخاست ، که فرزنددار شدن به راستی اقتضای حمد می کند ، حمدی که با زبان و قلب و اعضاء و جوارح تحقق پیدا کند .

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی وَهَبَ لی عَلَی الْکِبَرِ اِسْمعیلَ وَ اِسْحاقَ اِنَّ رَبّی لَسَمیعُ الدُّعاءِ . [1]

خدای را سپاس که در زمان پیری به من اسماعیل و اسحاق را بخشید ، همانا پروردگار من شنوای دعای بندگان است .

از آیه شریفه استفاده می شود ، که آنقدر فرزند جایگاه مهمی در زندگی دارد ، که ابراهیم به وقت پیری از حضرت حق درخواست فرزند کرد ، و دعایش مستجاب شد .