اسلام همان اسلام است صفحه 24

به غیر از سنتِ ازدواج و حجامت, سنت های بسیار زیادِ دیگری نیز وجود دارد که مرحوم رضی الدین طبرسی«قدس سره» برخی از آنها را در کتاب مشهور خود مکارم الأخلاق ذکر کرده است . هم چنین مرحوم علامه مجلسی «قدس سره» بعضی از آن آداب و سنت های اسلامی را در کتاب معروف خود حلیه المتقین و باب های الروضه و العشره, الکفر و الایمان, از مجموعه بحارالأنوار آورده است . و این جانب نیز بحمدالله موفق شدم برخی از آن آداب و سنت ها را در کتاب المستحبات و المکروهات گردآوری نمایم . لطف پروردگار به انسان از طریق وضع قانون در حقیقت, اسلام دین خدای متعال است که آفریننده انسان هاست, و آفریدگارِ انسان به خیر و صلاح وی, خواسته هایش, و آنچه موجب خوشبختی او در زندگی است؛ از دیگران آگاه تر است . به همین جهت اسلام قوانین و احکام پیشرفت ه ای آورده که با عقل و منطق مطابقت دارد, و به خواسته های فرد و جامعه, مرد و زن, کوچک و بزرگ, پاسخ می گوید, آدمیان را به تمام آنچه موجب خیر و صلاح شان است سفارش کرده و از آنچه باعث ضرر, و زیان شان است باز می دارد, به عنوان مثال قانونِ حرام بودن قمار, از این جهت است که باعثِ دامن زدن به دشمنی ها و کینه ورزی ها

می شود و قانون حرام بودن گمرک و مالیات, از این رو است که آزادی کسب و بازرگانی و واردات و صادرات را از مردم می گیرد و قانون حرام بودن ربا, بدان جهت است که باعث اِخلال در اقتصاد و طبقاتی شدن جامعه می شود . و قانون حرام بودن مالیات, به جز موارد چهارگانه مالی که در صفحات گذشته به آنها اشاره شد, به علت آن است که بر مردم فشار آورده و سببِ گِرانی قیمت ها می شود . این نمونه برخی از احکام اسلام درباره محرمات است, امّا قوانین اسلام در جایز شمردن و حلال بودن امور, براساس مفاد حدیث رسول خدا? : (الأرض لله و لمن عمّرها) 3 می باشد . بر اساس این حدیث مردم در مسلئه مسکن در بحران قرار نمی گیرند, بر اساس این قانون, زمین از آنِ کسی است که آن را آباد کرده باشد . مانند : کشاورزی, درخت کاری, کَندن چاه و قنات, ساختن خانه و مؤسسه و کارخانه, یا دیگر نیازمندی های فردی و اجتماعی که از آن می توان بهره برداری کرد . امّا به شرطِ آن که از حدودی که در حدیث با کلمه لکُم, مشخص شده است تجاوز نکند که ما آن امور را در برخی از کتاب هایمان ذکر کرده ایم .

و یا مانندِ قانونِ «مَن سبق الی ما لم یسبق الیه مسلم فهو أحق به» هر کس زودتر از دیگران به چیزی دست یافت در مالک بودن به آن سزاوارتر است, این قانون در مورد امور مباح, اصلی است که مردم در آن برابرند, البته اسلام چنین تملّکی را درحدِّ نیاز می داند, چون, اگر افراد فراتر از حدِّ

نیاز مباحات را در اختیار خود داشته باشند میان آنان اختلاف پیش آمده در این صورت نظام اجتماعی از هم گسسته خواهد شد, از این گذشته مشهور میان فقها این است که مُراد از واژه مسلم, در این روایت, آن کسی است که در سرزمین های اسلامی زندگی می کند اعم از مسلمان و ذمّی و یا هم پیمانِ مسلمانان باشد . چنان که در گذشته نیز چنین بوده است .

لطف پروردگار به انسان از طریق وضع قانون

در حقیقت, اسلام دین خدای متعال است که آفریننده انسان هاست, و آفریدگارِ انسان به خیر و صلاح وی, خواسته هایش, و آنچه موجب خوشبختی او در زندگی است؛ از دیگران آگاه تر است . به همین جهت اسلام قوانین و احکام پیشرفته ای آورده که با عقل و منطق مطابقت دارد, و به خواسته های فرد و جامعه, مرد و زن, کوچک و بزرگ, پاسخ می گوید, آدمیان را به تمام آنچه موجب خیر و صلاح شان است سفارش کرده و از آنچه باعث ضرر, و زیان شان است باز می دارد, به عنوان مثال قانونِ حرام بودن قمار, از این جهت است که باعثِ دامن زدن به دشمنی ها و کینه ورزی ها می شود و قانون حرام بودن گمرک و مالیات, از این رو است که آزادی کسب و بازرگانی و واردات و صادرات را از مردم می گیرد و قانون حرام بودن ربا, بدان جهت است که باعث اِخلال در اقتصاد و طبقاتی شدن جامعه می شود . و قانون حرام بودن مالیات, به جز موارد چهارگانه مالی که در صفحات گذشته به آنها اشاره شد, به علت آن است که بر مردم فشار آورده و سببِ گِرانی قیمت ها می شود .

این نمونه برخی از احکام

اسلام درباره محرمات است, امّا قوانین اسلام در جایز شمردن و حلال بودن امور, براساس مفاد حدیث رسول خدا : (الأرض لله و لمن عمّرها) 1 می باشد .

بر اساس این حدیث مردم در مسلئه مسکن در بحران قرار نمی گیرند, بر اساس این قانون, زمین از آنِ کسی است که آن را آباد کرده باشد . مانند : کشاورزی, درخت کاری, کَندن چاه و قنات, ساختن خانه و مؤسسه و کارخانه, یا دیگر نیازمندی های فردی و اجتماعی که از آن می توان بهره برداری کرد .

امّا به شرطِ آن که از حدودی که در حدیث با کلمه لکُم, مشخص شده است تجاوز نکند که ما آن امور را در برخی از کتاب هایمان ذکر کرده ایم .