نقش ائمه علیهم السلام در احیای دین جلد 1 صفحه 246

روزی خبردار شدیم که ابن هیّبان آخرین ساعات عمر خویش را می گذراند.یهودیان به گرد او جمع شدند و او در جمع آنها چنین گفت:ای یهودیان!فکر می کنید چه چیز مرا از سرزمین آباد و پر از نعمت شام به این کشور فقیر آورده است؟

همه گفتند:خودت بهتر می دانی.

گفت:من از شام به اینجا آمدم تا منتظر ظهور پیامبری که بعثتش نزدیک شده است،باشم؛چرا که این شهر محل هجرت اوست.امید می بردم که او را بیابم و از وی پیروی کنم،ولی متأسّفانه این امید با مرگ من نابود می شود.امّا اگر شما نام و خبری از او شنیدید،نگذارید کسی از شما نسبت به گرویدن به وی پیشی گیرد....

ابن هیّبان وصایای خود را به پایان رسانید و جان به جان آفرین تسلیم کرد.

در صبحگاهی که بنی قریظه مغلوب شدند،سه یهودی به نام ثعلبه و اسید و اسد-که در اوان جوانی بودند و هنوز عادات و رسوم در ایشان رسوخ پیدا نکرده بود-سخنان و وصایای ابن هیّبان را به یاد آورده به اقوام و خویشاوندان خویش گفتند:و اللّه،این مرد همان پیامبری است که ابن هیّبان برای ما توصیف کرده بود.از خدای بترسید و از او پیروی کنید.

یهودیان جواب دادند:نه،این او نیست.

این سه جوان بار دیگر تأکید کردند:بلی،و اللّه این مرد حتما هموست.آنگاه از قلعه و دژ خویش پایین آمده به لشکر اسلام ملحق شدند و آیین اسلام را پذیرا گشتند. (1)

دانشمندان فداکار

مخیریق عالمی از علمای یهود بود.او در مدینه می زیست و ثروتی فراوان داشت.

مورّخان می گویند:او پیامبر اسلام را می شناخت و صفات و مشخّصات وی را در میراث های علمی باقیمانده از گذشتگان دیده بود و به خاطر داشت.

هنگامی که پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم از مکّه هجرت کرد،قبل از ورود به مدینه در شهر قبا فرود آمد.

در این سرزمین عبد اللّه بن سلام و مخیریق(دو عالم بزرگ یهودی)به دیدار آن حضرت آمده اسلام آوردند. (2)