نقش ائمه علیهم السلام در احیای دین جلد 1 صفحه 310

خلاصۀ بحث

در درس قبل،از میان روایات مکتب خلفا،افسانۀ مربوط به آغاز وحی را نقد و بررسی کردیم.

این افسانه می گفت:پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم در وحی باری تعالی شک کرد،و فرشتۀ حامل وحی را جن یا شیطان پنداشت-العیاذ باللّه.سپس حقیقت واقعه را از روایات مربوط به این حادثه،در مکتب اهل بیت علیهم السّلام آوردیم.

در این بحث دروغی بزرگ تر از دروغ گذشته را مورد تحقیق قرار دادیم.دروغی که در تفاسیر و تواریخ و کتاب های سیرۀ مکتب خلفا،انتشار تام داشته و آن عبارت است از افسانۀ غرانیق.

خلاصۀ این اسطوره را طبری و بسیاری از دانشمندان دیگر چنین روایت کرده اند:

هنگامی که رسول اکرم سورۀ نجم را تلاوت می فرمود و به آیۀ مبارکۀ أَ فَرَأَیْتُمُ اللاّتَ وَ الْعُزّی وَ مَناهَ الثّالِثَهَ الْأُخْری رسید،شیطان بر زبان آن حضرت جاری کرد که بگوید:«تلک الغرانیق العلی،منها الشّفاعه ترتجی» (1).پیامبر نیز این کلمات شیطان را به عنوان آیات قرآن، ضمن آیات دیگر همچنان تلاوت کرد.مشرکان از اینکه پیامبر اینچنین در توصیف اصنام و بت های آنها سخن گفت،شادمان شده همراه مسلمانان سجده کردند.ولید که یکی از بزرگان قریش بود،به خاطر سنّ زیاد نمی توانست سجده کند.برای همین کفی از خاک برداشت و بر آن سجده نمود.

گزارش این واقعه به مسلمانانی که به حبشه هجرت کرده بودند،رسید.ایشان پنداشتند که مشرکان مکّه اسلام آورده اند؛به این خاطر به وطن خود بازگشتند،ولی مشاهده کردند که مشرکان