نقش ائمه علیهم السلام در احیای دین جلد 1 صفحه 563

از امّ المؤمنین عایشه روایت کردند که گفت:با پیامبر،زیر یک روانداز بودیم که ابو بکر وارد شد و با پیامبر گفتگو کرد و رفت.سپس عمر همچنان آمد و رفت.سپس عثمان خواست بیاید.

پیامبر برخاست و لباس پوشید و به او اجازۀ ورود داد.در روایت دیگر گوید:به من دستور داد لباس خود را بپوشم،سپس به او اجازۀ ورود داد.من پس از رفتن او،حکمت رفتار مختلف پیامبر را با ایشان پرسیدم؛فرمود:آیا من حیا نکنم از مردی که ملائکه از او حیا می کنند؟!

از عایشه روایت کرده اند که پیامبر را یهود سحر کردند،و سحر ایشان چنان در او اثر کرده بود که می پنداشت با یک تن از بانوانش هم بستر شده،در حالی که چنان امری واقع نشده بود.

تا اینجا،روایاتی را خواندیم که شخص پیامبر را از سطح یک انسان عادی پایین تر می آورد.از این پس،روایاتی را بررسی می کنیم که زیان آن به ساحت قرآن کریم و وحی خداوندی نیز می رسد.

در روایات متعدّد و در کتب معتبر حدیث و تفسیر و سیره و تاریخ مکتب خلفا،از امّ المؤمنین عایشه و دیگران روایت کرده اند:

هنگام نزول اوّلین وحی در غار حرا،جبرئیل به پیامبر گفت:بخوان!پیامبر جواب گفت:

نمی توانم بخوانم.جبرئیل چنان پیامبر را فشرد که احساس مرگ کرد و دوباره گفت:بخوان!جواب گفت:نمی توانم بخوانم.باز چنانش فشرد و گفت:بخوان!تا آنجا که روایت کرده اند پیامبر تصوّر کرد کاهن شده،و جبرئیل شیطانی است که با او سخن می راند،و خواست تا خود را از کوه به زیر افکند و خود را هلاک کند.خدیجه او را دلداری داد و به ورقه بن نوفل نصرانی،خبر نزول وحی را گفت:ورقه او را اطمینان داد و مژده داد که این رسالت است،نه کهانت.

افسانۀ غرانیق

از این زشت تر،افسانۀ غرانیق است که در روایات متعدّد،در کتب تفسیر و سیره و تاریخ معتبر خلفا آمده است که:

پیامبر،از مبارزه با قریش به ستوه آمده بود و آرزو می کرد آیه ای بر او نازل شود که سبب نزدیکی ایشان به او شود و هدایت شوند.در زمان نزول سورۀ نجم،چون به آیۀ: أَ فَرَأَیْتُمُ اللاّتَ وَ الْعُزّی وَ مَناهَ الثّالِثَهَ الْأُخْری رسید،شیطان عبارت«تلک الغرانیق العلی،و ان شفاعتهنّ لترجی»را به او القا کرد،و پیامبر ضمن خواندن آیات سوره،آن دو جمله را نیز خواند.سپس