نقش ائمه علیهم السلام در احیای دین جلد 2 صفحه 10

عقیده به معاد و روز قیامت

در روزگار قبل از بعثت خاتم الانبیاء صلّی اللّه علیه و آله و سلّم هیچ گروهی از اهل ادیان،نه صابئی و مجوس،و نه یهود و نصاری،عقیدۀ روشنی دربارۀ معاد و قیامت نداشتند. بت پرستان عرب نیز منکر بعث و قیامت بودند،و چنانچه قرآن کریم می فرماید،می گفتند:

إِنْ هِیَ إِلاّ حَیاتُنَا الدُّنْیا نَمُوتُ وَ نَحْیا وَ ما نَحْنُ بِمَبْعُوثِینَ (1)

«چیزی جز این زندگانی دنیای ما نیست.زنده می شویم و می میریم،و دیگر از خاک برانگیخته نخواهیم شد.»

و عقیدۀ آنان در مورد خدا و بت هایی که شریک خدا می پنداشتند نیز در این حد بود که هر چه حاجت دنیایی داشتند،از آنها طلب می کردند.مانند آنکه از او می خواستند دشمنانشان را خوار و ذلیل کند،باران بر ایشان ببارد،بیماریشان را شفا دهد،شتر و گوسفندشان را شیرده کند و....

بنابراین هیچ بیمی از انجام اعمال پلید و ناروا،از قبیل کشتن،غارت کردن،آزار دادن،دشنام دادن و ناسزا گفتن نداشتند؛مگر آنچه که در زندگی دنیا پی آمد ناخوشایندی برای آنها داشت.

نظیر آنکه چون می دانستند اگر کسی را بکشند،افراد قبیلۀ مقتول به خونخواهی او یک نفر از قبیلۀ قاتل را خواهند کشت،از این کار خودداری می ورزیدند.و یا کارهایی را که مردم،ناشایسته می دانستند و انجام آن در صورت آگاهی دیگران،باعث سرزنش و بدنامی بین مردم می گشت، ترک می کردند.

فرهنگ عرب

اشاره

فرهنگ عرب در آن زمان،دو شعبۀ مهم داشت:

علم انساب

عرب در عصر جاهلیت،در امر حفظ نسب نژاد خود(سلسله اسامی نیاکان)آن قدر مبالغه می ورزید که تا قرن دوم هجری،هر فرد عرب اگر از نسل عدنان بود،به زعم خود نام نیاکان خود را تا به اسماعیل و ابراهیم در حفظ داشت،و اگر از نسل قحطان بود،تا یعرب بن قحطان.

اینان در حفظ انساب تا به آن اندازه مبالغه می ورزیدند که نسب اسبان عربی اصیل خود را در