نقش ائمه علیهم السلام در احیای دین جلد 2 صفحه 147

علمای مکتب خلفا در دمشق و قاهره و اسکندریه،چندین بار با او مناظره نمودند و فتوا به حبس او دادند.گاهی نیز او را از عقاید خود توبه می داده اند. (1)

پس از ابن تیمیّه،پیروانش او را«شیخ الاسلام»لقب دادند و خود را«سلفیّه»نامیدند.یعنی فرقه ای که پیروی از سلف(پیشینیان)می نمایند.و مقصود آنان از سلف،صحابه و تابعین و بعضی از محدّثان قرن اوّل و دوم و سوم هجری،مانند احمد بن حنبل می باشند.

فرقۀ سلفیّه با سایر مسلمانان رفتاری خشن دارند؛ایشان خود را مؤمن و پاکدامن،و همۀ مسلمانان دیگر را پس از سه قرن اوّل تا به امروز،گمراه و بدعت گذار می دانند. (2)

فرقۀ وهّابیّه

اشاره

از فرقۀ سلفیّه در قرن دوازده هجری،محمّد بن عبد الوهّاب(متوفّای 1207 هجری)علیه مسلمانان قیام کرد،و دعوت ابن تیمیّه را شدیدتر از خود ابن تیمیّه،تجدید کرد.فرقۀ پیرو او را «وهّابیّه»می نامند.

محمّد بن عبد الوهّاب زیارت قبور را بدعت،و طلب شفاعت از پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم را پس از وفاتش ضلالت،و گفتن«یا محمّد»در استغاثه و توسّل به پیامبر را شرک می داند؛و همۀ مسلمانان پس از قرن سوم تا به امروز را جز پیروان ابن تیمیّه،مشرک می خواند؛و می گوید:«شرک مشرکان زمان ما (یعنی همۀ مسلمان ها)شدیدتر از شرک مشرکان زمان جاهلیّت می باشد.» (3)

فرقۀ وهّابیه با فرقۀ سلفیّه از سه جهت فرق دارند:

بی حرمتی شدید نسبت به پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم

واجب دانستن قتل همۀ مسلمان ها تا وهّابیت را بپذیرند؛یا به قول ایشان:از شرک دست بردارند و یکتاپرست شوند.به همین دلیل بلاد مسلمانان را،بلاد مشرکان،و بلاد وهّابی ها را بلاد اسلام و بلاد اهل توحید می دانند.

معتقدند خداوند همۀ گناهان ایشان را که اهل شرک نیستند،می بخشد و همۀ وهّابی ها را با هر گناهی که داشته باشند،به بهشت می برد.

1- 1) -همان150/-170.
2- 2) -رجوع کنید به:آثار ابن تیمیّه مانند«منهاج السّنه»و رسائل خطی ابن تیمیّه مجموعۀ 91 از نسخه های عکسی مجمع علمی اسلامی.
3- 3) -رجوع کنید به:معالم المدرستین 62/1. [1]