نقش ائمه علیهم السلام در احیای دین جلد 2 صفحه 220

امامت در مکتب اهل بیت علیهم السّلام

اشاره

در مکتب اهل بیت علیهم السّلام مسألۀ امامت به صورت دیگری مطرح می شود،و چنان که دیدیم امامت بر اساس انتصاب الهی شکل می گیرد.پیشوایان این مکتب و دانشمندان آن به این آیه از قرآن کریم استناد می کنند:

وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِماماً (1)

«خداوند ابراهیم را با کلماتی امتحان کرد.او با کمک الهی از امتحان با سرافرازی بیرون آمد.

در نتیجه خداوند فرمود:من تو را امام مردم قرار دادم.»

کلماتی که با آن،خداوند متعال ابراهیم خلیل علیه السّلام را امتحان فرمود در چه زمینه ای بوده است؟ آیا در آن از کشتن فرزند دلبندش،اسماعیل،سخن رفته بوده؟و یا جنگ با طاغوت بزرگ زمان، نمرود؟و یا در مورد رفتن به آتش نمرود،و سوختن با نهایت خشنودی فرمان رسیده است؟یا همۀ اینها بوده است؟از متن آیه دقیقا روشن نیست؛هر چه بوده حادثه یا حوادثی بس عظیم بوده که برای ابراهیم خلیل امتحانی بزرگ محسوب شده است.

در هر حال آنگاه که این پیامبر بزرگ از پیچ و خم این امتحانات به سلامت گذشت،و مانند همیشۀ عمرش سر بندگی و اخلاص به درگاه ربوبی سایید،به مقام والای امامت نائل شد.مقام امامت،آن هم پس از نیل به نبوّت و رتبۀ اولو العزمی و خلّت(دوستی خداوند)چه مقامی می تواند باشد که نیل بدان،ابراهیم علیه السّلام را آنچنان به وجد می آورد که آن را برای فرزندانش نیز