نقش ائمه علیهم السلام در احیای دین جلد 2 صفحه 245

«ای سلمان!»

من به سرعت به سوی او شتافتم و گفتم:لبّیک!فرمود:

«می دانی وصیّ موسی که بود؟»

گفتم:آری،یوشع بن نون بود.فرمود:

«به چه سبب او-وصیّ موسی-بود؟»

گفتم:برای آنکه در آن زمان او(یوشع)اعلم ایشان بود.

پیامبر فرمود:

«پس وصیّ من،و محلّ اسرار من،و بهترین کسی که بعد از خود باقی می گذارم،کسی که وعده های مرا وفا می کند،و دین مرا ادا می کند،علیّ بن ابی طالب است.»»

بررسی حدیث

سائل از پیامبر در این حدیث،«سلمان»،صحابی بزرگوار پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم،می باشد.

سلمان پیش از آنکه صحبت پیامبر را درک بنماید،نخست در«جی»اصفهان زندگی می کرده و فرزند یک نفر از بزرگان مجوس بوده است.سپس طیّ برخورد با قافله ای از نصاری،به دین نصرانیّت رغبت می نماید و از خانۀ پدر گریخته همراه با آن قافله از ایران خارج می شود.

پس از آن،سالیان دراز در دیرهای راهبان نصاری در شام و عراق درک صحبت بزرگان علمای نصاری نموده نزد ایشان کتب انبیای گذشته-مانند تورات و انجیل و زبور-و سیره و روش پیامبران و اوصیا و امم ایشان را می آموزد،و به راهنمایی ایشان رهسپار مدینه می شود تا خدمت پیامبر خاتم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم برسد. (1)

پس از درک این فیض عظیم،و اسلام آوردن،و قرار گرفتن در زمرۀ نزدیک ترین صحابۀ پیامبر،از حضرتش چنین سؤال می کند:

«هر پیامبری را وصیّ ای می باشد،وصیّ شما کیست؟»

پیامبر جواب سؤال او را نمی دهد.

آیا سکوت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم در اینجا بدین سبب بوده است که تعیین وصی بر جماعتی از اصحاب بسی گران بوده،و پیامبر از ایشان نگرانی داشته است؟!و شاید سلمان در حضور ایشان سؤال