نقش ائمه علیهم السلام در احیای دین جلد 2 صفحه 313

بحث سوم : عرش و کرسی در دو مکتب

اشاره

خدایی که در روایت های مکتب خلفا دارای دست و پا و دیگر اعضا می باشد،جا و مکان نیز باید داشته باشد!

در این باره امام مجسّمه در عصر خود،«محمّد بن عثمان دارمی»(متوفّای 280 ق)در کتابش (1)می گوید:

«إنّ للّه عرشا معلوما موصوفا فوق السّماء السّابعه،تحمله الملائکه.و اللّه فوق کما وصف نفسه بائن من خلقه.»

«خداوند را عرش مشخّص و معلومی،بالای آسمان هفتم می باشد که ملائکه آن را حمل می کنند و خداوند بالای آن قرار دارد،همان گونه که خودش را وصف کرده جدای از خلقش می باشد.»

و همو بابی به نام«قرار داشتن پروردگار تبارک و تعالی بر فراز عرش،و بالا بودن او در آسمان ها،و جدا بودنش از خلق» (2)در کتاب خود (3)آورده است.

«ابن خزیمه»نیز در کتاب خود (4)،بابی با نام«قرار گرفتن خالق علیّ اعلای ما،که هر کاری که مشیّتش قرار گیرد انجام می دهد،بر عرش خویش،و بودنش بالای عرش و بالای هر چیز در

1- 1) -الرّد علی الجهمیّه9/. [1]
2- 2) -استواء الرّب تبارک و تعالی علی العرش،و ارتفاعه إلی السماء،و بینونته من الخلق.
3- 3) -الرّد علی الجهمیّه13/.
4- 4) -التوحید101/. [2]