نقش ائمه علیهم السلام در احیای دین جلد 2 صفحه 49

ابو لهب و همسرش امّ جمیل

ابو لهب فرزند عبد المطّلب و عموی پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم بود.«لهب»به معنی شعلۀ آتش است و او را به دلیل زیبایی رخسارش ابو لهب می خواندند.یعنی کسی که رخسارش مانند شعلۀ آتش روشنایی می دهد.

آزار و کارشکنی های ابو لهب از روزی که پیامبر بنی عبد المطّلب را در خانۀ خود دعوت فرمود،شروع شد،و تا پس از غزوۀ بدر-که به مرضی مسری که آن را«عدسه»می نامیدند و شبیه به مرض طاعون بود،هلاک گشت-ادامه داشت.از جمله آزار و کارشکنی های او آنکه:

در آغاز دعوت عمومی،روزی پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم بر کوه صفا برآمد و بانگ برآورد:«وا صباحاه!» که این بانگ در عرب برای خواندن مردم به جهت بیم دادن آنها از روی دادن امری هولناک استعمال می گردد.

پس از این ندا،قریش بر پیامبر انبوه شدند.پیامبر فرمود:چنانچه به شما خبر دهم ارتش سواره ای از دامنۀ این کوه می آید،آیا مرا تصدیق می کنید؟

گفتند:ما هیچ گاه از شما دروغی نشنیده ایم[تا به خاطر آن،گفتۀ شما را باور نکنیم].

در این هنگام پیامبر فرمود:من شما را از عذابی سخت بیم می دهم.

از همۀ آن گروه عموی پیامبر،ابو لهب،به سخن آمد و به پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم گفت:«تبّا لک!أ لهذا جمعتنا؟!»:«هلاک و نابود شوی!آیا برای این سخن ما را گرد آورده ای؟!» (1)

ابو لهب می گفت:این محمّد به ما چیزها می گوید و وعده هایی از عالم پس از مرگ می دهد و ادّعاهایی در این باره دارد.من که گمان ندارم پس از مرگ خبری باشد.و از راه تمسخر دو دست خود را باز کرده در آنها می دمید و می گفت:«تبّا لکما!»:«بریده باد!من که از گفته های محمّد چیزی در دست نمی بینم.» (2)

همسر ابو لهب،«امّ جمیل»(خواهر ابو سفیان و عمّۀ معاویه که از خاندان بنی امیّه بود)نیز از آزاردهندگان پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم بود.وی بر سر راه پیامبر خار می افکند و علیه آن حضرت فتنه انگیزی می نمود.دربارۀ ابو لهب و همسرش سورۀ مبارکۀ«مسد»نازل شد:

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ* تَبَّتْ یَدا أَبِی لَهَبٍ وَ تَبَّ* ما أَغْنی عَنْهُ مالُهُ وَ ما کَسَبَ*