جلوه های نور صفحه 104

فرار

از جانب او ترساننده ای آشکارم ) .

در سخن خداوند تبارک و تعالی کلمه فرار ، گریزی سریع را در فرصتی اندک تداعی می نماید ، و در بلاغتی الهی ، حق مطلب را اداء می فرماید . در این رهگذر باید موانع را در هم بشکنیم ، و با سخن ها و کمک های خداوند تعالی در نجوی باشیم ، و به قدم های خود بنگریم که او ثابت

نگاه می دارد . به پیراهن یوسف توجه نمائیم که در فرار به سوی خدا دریده شد ، و شبکه نیزه ها و شمشیرها گذشت و جان مقدس خود را به طهارت رهانید ، حقیقتی که قربانگاهِ کربلا رادر همیشه تاریخ به گواه دارد .

در آنجا ، در محضر پروردگار جلّ شاءنهُ ، تکّه های بدن ، شکسته های بت وجود است که در نقطه تشکّل ، شکسته و از هم پاشیده می شود ، تا همچنان مطهّر باقی بماند ، که مردانِ خدا جز از مولا فرمان نبرند ، و از خود ، جز غفلت و گناه به یاد ندارند . در همهمه زندگی ، آنها که فرار جز به سوی خدا دارند ، کامیاب نمی شوند ، کمااینکه در فرار از طوفان نوح ، وقتی آن ((عمل غیر صالح )) از کوه بالا می رفت ، آب را هم دید که بالا می آید ، و ضربتِ موجی او را درهم کوبید و به قعر خود کشید ، و آن قارونِ گناهکار که روی به قبله ثروت داشت را ، زمین در خود فرو برد ، و کوه گونه هائی از آب ، فرعونِ فریفته به مقام را در آغوش مرگ در هم فشرد ، و آن گونه پس اگر امروز چراغی از ایمان نیفروزیم که دل و جان ما را روشن نماید ، در آن روزِ ظلمانی ، که محققا فرا خواهد رسید ، با فرار به کدام سو می توانیم به روشنائی برسیم ؟ و اگر امروز به آرامش قرب الهی نرسیم ، در آن روز با آتشِ دوزخی که خود

افروخته ایم به کدام سو می توانیم فرار کنیم ؟ ، پس خدایا ! از هم اکنون بر ما رحمت آور و به فریاد ما برس که قدم در کناره های اسفل سافلین داریم که تو رحمان و رحیمی .

س ه 25/1/67

ما لا یَعْنیک (آنچه که به کارت نمی آید)

ظرائفِ آفرینش در مادّه و معنا ، همه سر به فرمان قادر متعال دارند و شگفتی های مُلک و ملکوت همه فرشتگانی آماده به خدمت اند .

بیهوده گوئیها به دور از سیر به سوی کمال و در دورباش از ساحت قدس آفرینش است و در بهشت جاودانه آفریدگار جلّ شأ نُه آنجا که مادّه و معنا به کمال است خلق سخن ، به کلام ، موجودیت الهی می دهد ، و لامحاله آدمی در کاربرد هر کلام ، مورد پرسش قرار می گیرد ، کما اینکه ((شنیدن ، دیدن و اندیشیدن )) نیز این گونه است .