جلوه های نور صفحه 108

می گویند : وقتی آفتاب غروب می کند کم کم همه به خواب می روند ، اما در آن هنگامه که آفتابِ درخشانی از مردان خدا دوره آزمون زندگی را به پایان می برد ، بر دیگر مردان خداست که در قربتِ الهی ، بر درخشش خود بیفزایند ، و کوره راههای

اندیشه ها را به صراط مستقیم پیوند دهند . آنها که خواب و بی خبری بر آنها حاکم نیست ، وارستگانی دارد ، رو به خشکی می رود ، و سرطانِ معاصی بر جانها چنگ می زند ، و آن ثمره ایمان که حیا نام دارد(118) از میان می رود ، و در لحظه ای همه وحشت ، تازیانه عذابِ الهی آرام و قاطع فرود می آید که : پس از اینجا تا همه جا و تا آن نقطه های دوردست ، و از حالا تا فاصله های زمانیِ دور ، و باز هم دورتر ، بر آنهائی نظاره کنیم که گوش به صدای اللّه اکبر و لب به زمزمه آن دارند ، و کلمه طیّبه لا اله الا اللّه را با تمام وجود اِصغاء می نمایند ، در کیفیّتی که همه تقاضا و همه استمداد است در رهائی از پلشتی هائی که جامعه انسانی را فرا گرفته است ، و تا مرزِ چه کنند ، آنها می خواهند که بدانند آنچه را که باید بدانند ، و با اعتماد آن را اخذ نمایند .

مگر نه اینکه جویبارهای هدایت و چشمه سارهای روان و زلالِ امر و نهی ، بر همگان فرضی مستمرّ است ، و بالاخص که بر خواصِّ امّت ؛ آنها که چون طوفان نوح می خروشند و همانند تندر ، بانگ بر می آورند ، و بنیانِ نامبارکی ها را ویران می سازند . و چه نیک می دانند که هر وقفه ای در این جریان ، ضربه ای جانکاه بر پیکر اسلام که بر پیکر انسانیّت است ؛ با وقوف به

اینکه این عظمت از مشکلات ، جز با مدد الهی فیصله نمی یابد ، و در بلندائی از هدایت و نهایتی از عروج ،

س ه 23/10/68

فاطمه الزهراء سلام اللّه علیها

شعاع اندیشه ، از کران تا کران ، همه خالصانه از واجب الوجودِ مطلق سخن می گوید . از قادری ذوالجلال که با امر ((کن )) آنچه اراده فرماید می آفریند ، و در قوام و کمالِ هر آفریده ، همچنان تا ابدیّت مقدّراتی در تقدیر دارد . اکنون پرنده نمود . و هم استغفار نمایند همیشه ، آنان که در اهلیّت اهل بیت فهمی به تغافل دارند .

فرمود : که ((مَثَلُ اَهْلِ بَیْتِی کَمَثَلِ سَفِینَهِ نُوح مَن رَکِبَهَا نَجی وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنهَا غَرِقَ))(119) مَثَل اهل بیت من همانند کشتی نوح است هر که بر آن شود نجات یابد و آن کس که از آن تخلّف نماید غرق گردد .

وحی بر حضرتش عارض شد ، و جبرئیل ، آن فرشته پیام الهی در سیمای اصلی خود در هیئتی از مشرق تا مغرب ، که نشانه وقوع امر مهمی بود ، ظاهر شد ، در این پیام از پروردگار جلّ شاءنُه که : تو ای رسول ما شب ها را به عبادت و روزها را به روزه در ذکر پروردگار باش و از لذائذ مادّی و همسر کناره نما تا گرامی وجود پیامبر که همه صفا بود باصفاتر گردد ، و در شروع واقعه ای مهم آماده تر . در مبارکْ اربعینی این گونه ، چهلمین روز روزه را با انگور و رطب بهشتی به افطار بطن دارم سخن می گویم . (120)

حَوْراء که پدرْ او را ((امّ ابیها))