- مقدمه 1
- اصول عقاید 2
- نماز 2
- ذکر 3
- دعا 4
- شناخت توحیدی 5
- مرگ و زندگی 6
- صراط مستقیم 7
- صبر در توحید 7
- کعبه 8
- معراج حق 9
- هاله ای از نور 11
- جبهه 13
- امر به معروف و نهی از منکر 14
- توبه 15
- غدیر خُم 16
- حج 16
- ولایت فقیه 17
- توحید را در نهایتی به کمال ، معنا بخشید . 18
- حسین علیه السلام در کربلای توحید 18
- قیام برای خدا 19
- حکمت ، نور تشخیص و هدایت بسوی خداوند تعالی 20
- قیود : در رابطه با یکتاپرستی 21
- سپاس از فوز شهادت 22
- شهید 22
- غیب 23
- شکر 24
- وحی 24
- افسانه حیات 25
- آزمون های عمر 28
- جهاد اکبر 29
- نگاه 30
- شنیدن 30
- زبان 31
- دل 32
- سفاهت 32
- مَقام 33
- ازدواج 34
- ازدواج (1) 34
- ازدواج (2) 35
- عینیّت در کمکهای غیبی 36
- جنگ 36
- ادب 37
- حجاب 38
- تبلیغ 38
- ظلم 39
- کتاب 40
- شومانِ خوش خبر 41
- فریاد 42
- ثروت 43
- حیا و بی شرمی ها 43
- پرسش تا پرستش 44
- سواد و کتابت 45
- کار 46
- جمعه ، در نماز جمعه 47
- اعتکاف 47
- قضاء 48
- قَدَر در قضا و قدر 49
- فردا (قیامت ) 50
- سرنوشت 50
- دانش ها 51
- نور 52
- نماز شب 53
- غفلت 54
- روحانیّت 55
- بیدادِ دود 55
- تخدیر 56
- سه ریشه و این همه فجایع 57
- فاصله 58
- پیروزی 59
- اوامر معنوی 60
- وُجُوهٌ مُکْفَهِرّه 61
- غبار آلودگان جبهه 61
- الفبای عبادت 62
- روزه 63
- خلا ذهنی 64
- صلح 66
- فتنه 67
- خدایا ! 68
- عهد 69
- خوابِ زندگی 70
- منیبین الیه 70
- برکات 71
- موعظه 72
- توحید 72
- وسوسه 73
- تعالی 73
- زیبائی 74
- زنگار زندگی 75
- هنگامه بامدادی 76
- سرآغاز 76
- رحمت 77
- فقر 78
- غرور 79
- اشک 80
- چرا 81
- اخلاق 82
- بت 82
- هَوی 83
- فتنه سیما 84
- بسیج 84
- تفرقه 85
- خمس 86
- توسل 87
- فرقان 88
- نیّت 89
- داستان 89
- زُهد 90
- بسم اللّه الرحمن الرحیم 91
- اَشباه الرجال 91
- تَهْلُکَه 93
- إِنْ ش اءَ اللّه 94
- کلمه 95
- طعام 96
- شیطان 97
- خود فراموشی 98
- معجزه 99
- هجرت 99
- نقطه های شکست 100
- بد حجابی 100
- منافق 101
- اهل قبور 102
- صلوات 103
- ما لا یَعْنیک (آنچه که به کارت نمی آید) 104
- فرار 104
- شُکُوه جبهه 105
- مدیریت 106
- خمینی ، این گونه شکفته شد 107
- استمرار 107
- فاطمه الزهراء سلام اللّه علیها 108
- ضوابط و روابط 109
- خشیهَ املاق 110
- استخاره 110
- انفاق 111
- موسیقی 112
- بهاء 113
- مکاشفه 113
- گذر عمر 114
- نماز و بسیج 114
- دروغ 115
- حیات طیّبه 116
- ورزش 117
- قرآن 118
- عرفان و عارف 119
- احتضار 119
- سلام 120
- ریاء 121
- استاد ما ز درس و دبستان خوش آمدی 122
- سعید و شقی 122
- پناهگاه 124
- خلیفه 125
- جهنم 126
- زمان و مکان 127
- استدراج 128
- شبهه 129
- آزادی 130
- ترجمه قرآن کریم 130
- اکثریت 131
- ردّ مظالم 132
- مشورت 133
- صله رحم 135
- حجاب اسلامی 135
- پی نوشتها 136
هم اکنون ، همه سیاسیونِ بریده از دین ، روابطی از این ضوابطاند ، و عهد و پیمان آنها وسیله درهم پیچیده ای از فریبکاریهاست . به انحراف کشانیدنِ اخلاق جوامع ، رشوه و ارتشاء ، قتل و خونریزی ، مسموم و معدوم و معلول نمودن ها ، ایجاد اختلاف و جنگ بین ملت ها ، ایجاد جنگهای داخلی
و کمک به یک یا دو طرف قضیّه ، برنامه علنی و روزمرّه آنهاست . تعلیم و تربیتِ جواسیس ، حتی در لباس کشیش ، تاجر ، پزشک ، و ساخت و پرداخت علمای درباری و فرمایشی ، تربیت و تعلیمِ حکام و امرایِ دست نشانده ، از متعدّد شیوه های شیطانی آنهاست .
نتیجه این اَعمال جان های پریشان و خانواده های از هم پاشیده در سطح جامعه است . آنها فشار حاصله از وجدان بر اعصاب را با مخدّراتی چون هروئین ، نیکوتین ، مرفین و مُسکِرات تخفیف می دهند . لذت گرائی ، آنها را به تجدید و تنوّع از یکی به دیگری سوق می دهد . حرمت و طهارت خانوادگی کم کم به صورت خاطره ای کم رنگ از گذشته های دور در می آید .
س ه 19/5/69
خشیهَ املاق
توبه ، انابه ، انجام فرائض و نوافل ، همه در رسیدن به حدّ شایستگی در افاضه رحمانی به نور ایمان است ، چه ظلماتِ ذهن همانند ظلمات حُوت در واقعه ذَالنّون است که جز خدا آنجا همه هیچ است ، و جز توکّل به باری تعالی ، نقطه اتّکائی وجود ندارد .
مؤ منینِ واقعی در آن حدّ از کمال اند ، که جمال الهی را به رؤ یت دارند ، و اتّکاء به واجب الوجود را در عینیّت . آنها در روزی از عمر را به بطالت گذارند . بزرگوار مردمی که در عروج به ملکوتِ توحید ، حتی اندک وزنه ای از زخارف دنیا را بر بالِ پرواز به احساس دارند ، و همه در وحشت از لغزش هائی اند که بر
تلا لؤ ایمان سایه افکَنَد ، و آن همه اشباح مفاسد را آری سفره روزی همانند طوماری به هم پیچیده از برکاتِ الهی است و به هر نسبت که اَعمال ما در نزول برکات نیکوتر باشد ، سفره روزی ، به فضل الهی ، گسترده تر می شود . توجّه به امکانات زندگی ، توجّهی در کمال واقعیّت نیست ، کما با عبرت از این همه قدرت الهی در طول قرون باید توجّه نمائیم که اگر عذاب انفجار جمعیّت بر ما یورش آورد ، و یا اگر عذابی از خودکامیها و لذت گرائیهای حاصله از کمبود جمعیّت رخ نماید ، جز از گناهان و معاصی نیست . پس راهِ چاره ایمانی در نورانیتْ به خداوند متعال و اجرای اوامر و نواهی پروردگار است ، و اینکه خوبان را به همسری انتخاب کنیم ، و از ممرّ حلال اعاشه نمائیم ، و با ایثاری مخلصانه با فرزندان خود ، بر لب های این غنچه های بهشتی لبخند سپاسگزاری و خداشناسی بنشانیم .
س ه 26/8/69