جلوه های نور صفحه 113

نکن ؛ گفت به خدا با پای خود نمی روم بلکه با گوش خود صدائی می شنوم ؛ فرمود : خدایا (این چه می گوید) آیا کلامِ خدا را نشنیده ای که می فرماید که گوش و چشم و دل ، از همه آنها سؤ ال می شود؛ گفت کانّه هرگز این سخن خدا را نشنیدم ، نه به عربی و نه به عجمی ، لاجرم ترک می نمایم و از خدا آمرزش می طلبم ؛ فرمود : برخیز غسل کن و نمازی بگذار و دعا کن خدا توبه ات را بپذیرد که بر گناه بسیار عظیمی بودی ، چه بد بود حالِ تو اگر بر این بدترین حال می مُردی ، به درستی که هر چه را حق سبحانه و تعالی نهی فرمود البته که زشت است و بد را برای بدان بگذار که هر چیزی را اهلی است . (127)

س ه 15/5/70

بهاء

سعی در اعمالِ خیر ، بُعدی در مدد گرفتن از طاعت الهی تا رسیدن به خلوصی خالصانه است ، بر این مبنا که عمل ، با ذهنی وارسته از شوائب ، سُویدای جان را راهیِ دیار هستیِ مطلق نماید که همه هر چه هست را آفرید و هم خواستن و توانستن را .

اما نفسِ عمل گاه خود نقطه خطر است ! وقتی که بر جایگاه هدف و مقصد قرار گیرد . در این حال می رود که مادّه شرک و سدّ و دیواره ای در راه تعالی گردد ، در حالی که هر عملِ خیر توفیقی ربّانی و موجبی برای سپاسگزاری است ، تا در ساحت قدسِ سبحانی ، ارزش و

بهای هر عمل در قداست محمولِ آن است ، همان گوهر خلوص ، که در اثر تفکّر و توجّه و تذکّر به بنده افاضه می شود؛ تنها همان که ذات کبریائی به آن و با آن بهاء می دهد ، بهائی که قربِ حضرتش را در یقینِ نَفْسِ مطمئنّه ، به تلا لؤ دارد .

اگر نمازمان ما را عروج نمی دهد ، اگر روزه مان به ما بصیرت نمی بخشد ، اگر جهادمان بهشت را پیش رو نمی آورد ، و در جمع ، اگر رَوْح و ریحان در صفایِ توحیدْ مشام جانِ ما را معطّر نمی سازد ، همه از آن است که کارهای خیرِ ما ، اعم از در زبانِ اخلاص ، اسماء الحسنی همه جلوه به واقعیّت دارند ، و هر کلامِ آنها مظهر تامّ عظمت اند . در آنجا کلمه مقدّسه (یا اللّه ) می تواند جهانی را به روشنائی رهنمون گردد ، عمری را ختم به خیر نماید ، جسم و روح مریضی را شفا دهد ، می بخشد؛ در گستره قلب سلیم کلمه طیّبه (بسم اللّه ) از کران تا کران را زیر نفوذ دارد ، شیاطین و وساوس را هر چه می دهد ، امنیّت را تاءمین می نماید ، و نحوستِ شرک و کفر را می زداید؛ منزّه بودن پروردگار جلّت عظمتُه از شرک و ظلم و زبانِ اخلاص جاری شود ، آن شود که خواهد ، کما قال اللّه تبارک و تعالی : ((یَابنَ آدم اءَنَا مَلَکٌ لا اَزُولُ اِذَا قُلْتُ لِشَی ءٍ کُنْ فَیَکُون اَطِعْنِی فِی مَا اَمَرْتُکَ وَ انْتَهِ عَمَّا نَهَیْتُکَ حَتَّی تَقُولَ لِشَی

ءٍ کُنْ فَیَکُون ))(128)

س ه 16/11/70

مکاشفه