- مقدمه 1
- اصول عقاید 2
- نماز 2
- ذکر 3
- دعا 4
- شناخت توحیدی 5
- مرگ و زندگی 6
- صبر در توحید 7
- صراط مستقیم 7
- کعبه 8
- معراج حق 9
- هاله ای از نور 11
- جبهه 13
- امر به معروف و نهی از منکر 14
- توبه 15
- غدیر خُم 16
- حج 16
- ولایت فقیه 17
- توحید را در نهایتی به کمال ، معنا بخشید . 18
- حسین علیه السلام در کربلای توحید 18
- قیام برای خدا 19
- حکمت ، نور تشخیص و هدایت بسوی خداوند تعالی 20
- قیود : در رابطه با یکتاپرستی 21
- سپاس از فوز شهادت 22
- شهید 22
- غیب 23
- وحی 24
- شکر 24
- افسانه حیات 25
- آزمون های عمر 28
- جهاد اکبر 29
- شنیدن 30
- نگاه 30
- زبان 31
- سفاهت 32
- دل 32
- مَقام 33
- ازدواج (1) 34
- ازدواج 34
- ازدواج (2) 35
- جنگ 36
- عینیّت در کمکهای غیبی 36
- ادب 37
- حجاب 38
- تبلیغ 38
- ظلم 39
- کتاب 40
- شومانِ خوش خبر 41
- فریاد 42
- حیا و بی شرمی ها 43
- ثروت 43
- پرسش تا پرستش 44
- سواد و کتابت 45
- کار 46
- اعتکاف 47
- جمعه ، در نماز جمعه 47
- قضاء 48
- قَدَر در قضا و قدر 49
- فردا (قیامت ) 50
- سرنوشت 50
- دانش ها 51
- نور 52
- نماز شب 53
- غفلت 54
- بیدادِ دود 55
- روحانیّت 55
- تخدیر 56
- سه ریشه و این همه فجایع 57
- فاصله 58
- پیروزی 59
- اوامر معنوی 60
- غبار آلودگان جبهه 61
- وُجُوهٌ مُکْفَهِرّه 61
- الفبای عبادت 62
- روزه 63
- خلا ذهنی 64
- صلح 66
- فتنه 67
- خدایا ! 68
- عهد 69
- خوابِ زندگی 70
- منیبین الیه 70
- برکات 71
- موعظه 72
- توحید 72
- وسوسه 73
- تعالی 73
- زیبائی 74
- زنگار زندگی 75
- هنگامه بامدادی 76
- سرآغاز 76
- رحمت 77
- فقر 78
- غرور 79
- اشک 80
- چرا 81
- اخلاق 82
- بت 82
- هَوی 83
- فتنه سیما 84
- بسیج 84
- تفرقه 85
- خمس 86
- توسل 87
- فرقان 88
- نیّت 89
- داستان 89
- زُهد 90
- بسم اللّه الرحمن الرحیم 91
- اَشباه الرجال 91
- تَهْلُکَه 93
- إِنْ ش اءَ اللّه 94
- کلمه 95
- طعام 96
- شیطان 97
- خود فراموشی 98
- معجزه 99
- هجرت 99
- نقطه های شکست 100
- بد حجابی 100
- منافق 101
- اهل قبور 102
- صلوات 103
- ما لا یَعْنیک (آنچه که به کارت نمی آید) 104
- فرار 104
- شُکُوه جبهه 105
- مدیریت 106
- استمرار 107
- خمینی ، این گونه شکفته شد 107
- فاطمه الزهراء سلام اللّه علیها 108
- ضوابط و روابط 109
- خشیهَ املاق 110
- استخاره 110
- انفاق 111
- موسیقی 112
- بهاء 113
- مکاشفه 113
- گذر عمر 114
- نماز و بسیج 114
- دروغ 115
- حیات طیّبه 116
- ورزش 117
- قرآن 118
- عرفان و عارف 119
- احتضار 119
- سلام 120
- ریاء 121
- استاد ما ز درس و دبستان خوش آمدی 122
- سعید و شقی 122
- پناهگاه 124
- خلیفه 125
- جهنم 126
- زمان و مکان 127
- استدراج 128
- شبهه 129
- ترجمه قرآن کریم 130
- آزادی 130
- اکثریت 131
- ردّ مظالم 132
- مشورت 133
- صله رحم 135
- حجاب اسلامی 135
- پی نوشتها 136
ورزشهای سنگین ، تداوم و استراحت بیشتری را طلب می کند که اگر بدون هدفِ عالی باشد پایانه ای بی هویت را یدک می کشد ، و کارهای بی تحرّک و یا منحصرا فکری نیز نوعی زنده به
گور شدن است ، که فقط در راه خدا قابل تحمّل است .
جاذبه پرخاشجوی طبیعت که نمودی از بی نهایت دارد ، همچون کویرها ، کوههای سر به فلک کشیده و دشتهای سرسبز ، رودها و دریاها ، مردانی را به خود می خواند که به جای فعالیت های ورزشی کودکانه ، با آبادی و عمران بازوان خود را سطبر نمایند ، و به اندیشه خود هدف بخشند ، و در فراز و ƘԙʘȠها با یاد رحمان و زمزمه سبحان نیرو گیرند ، که همه با او و در کلیّتی زیبا به سوی او در حرکتیم .
س ه 4/7/71
قرآن
قرآن کتاب خدا ، کلام خدا و مبیّن حق از باطل است . مجموعه ای شامل احکام نورانی و کلیدی ، و معجزه ای پابرجا و همیشگی است ، که کسی نه توانسته و نه می تواند چون آن آیه ای اقامه کند . قرآن از تغییر و تغیّر در پناهِ و آیه ای از وجود واجبِالوجودِ مطلق ، و فرازی در ابعاد مختلفه توحیدی است .
لذا با تلاوت قرآن اشعه ایمان در دل و جانِ مؤ من نفوذ می کند ، و با تکرار و توجّه گسترش می یابد ، و بالاخص آنجا اخْتَلَطَ القُرآنُ بِلَحْمِهِ وَ دَمِهِ))(131) ((قرآن گذشته را بیان می کند ، از آینده خبر می دهد ، و حال را با چگونه باید بودن تبیین ((هیچ امر مورد اختلافی بین دو نفر وجود ندارد مگر اصلی از آن در کتاب خدا موجود است ، ولی عقل مردم به آن می نمایم که در بین شما دو چیز وزین (ارزشمند) باقی می
گذارم ، کتاب خدا و عترتم للّه للّه (اهل بیتم ) مادام که به هر دوی آنها متمسّک باشید هرگز گمراه نخواهید شد)) . (132)
رسول خدا فرمود :
1) ((مَنْ قَرَءَ القُرآنَ وَ لَمْ یَعْمَلْ بِهِ حَشَرَهُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَ الْقِی امَهِ اَعْم ی فَیَقُولُ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنی اَعْم ی . . . )) هر کس قرآن بخواند و به آن عمل نکند ، خدای عزّ و جل در قیامت کور محشورش می کند ، پس او می گوید خدایا چرا کور محشورم کردی در حالی که بینا بودم ، پاسخ می فرماید که چنین است که می گویی ، ولی آیات ما به تو رسید و تو آنرا فراموش کردی (در عمل نادیده گرفتی ) از آن جهت است که امروز فراموش شدی . (133)