جلوه های نور صفحه 3

در جهان هستی با آن همه عظمت که ، نه به شماره می آید ، و نه در اندیشه می گنجد ، چگونه است حال انسانی آن همه حقیر ؟ که در محرابی به فراخنای مُلک و ملکوت به میقات خداوند هستی بخش و هستی آفرین راه می یابد .

در این عظمت حضور ، انسان های والا می درخشند ، آنها که می دانند هیچ ندارند ، و کوچکترین جزء یک ذره هم اگر نه این گونه باشد ، متلاشی می شود .

کلمه زیبا و جاودانه رستگاری با سخن نماز همراه است ، با مؤ منینی که در حال خشوع تا معراج نماز عروج می نمایند تا در بارقه قبول آن ، سایر اعمالِ خیر آنها نیز مورد قبول پروردگار قرار گیرد؛ آنها روی دل به حضرت او دارند ، با زبانی که در جَهر و اِخفات سخن او را به گوش جان زمزمه می

کنند ، با اعضائی در رکوع و سجود و قیامی لِلّه ، و دیدگانی که جز به او نمی نگرند .

و ما با او ، گوئی دیگر ما را نمی شناخت و ما او را)) . (2)

به همراهش که نه این گونه می پنداشت فرمود : ((برای چه با آنها می جنگیم ؟ مگر نه اینکه برای نماز است که با آنها می جنگیم )) ،(3) و آن زمان که وقت نماز فرا می رسید ، مولا را می دیدند رنگ باخته و لرزان می فرمود : ((وقت اداء امانت فرا رسید که خداوند تعالی بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه فرمود و آنها از حمل آن اباء نمودند . . . )) . (4)

از نمازگزاران ذاکرین قرار دهد ، آری اکنون وقت نماز اول وقت است )) . (5) و در میان آن همه تیر که به سویش نشانه می رفت به نماز ایستاد و حدّ وجوب و اهمیّت نماز را تا همیشه قرون و اعصار عملا تجسّم بخشید سلام اللّه علیک یا اباعبداللّه .

س ه 61-62

ذکر

در واقع آنچه که در ارتباط با یاد خداوند تبارک و تعالی است ذکر می باشد ، اعم از آنکه چشم ببیند و گوش بشنود و زبان بگوید ، یا از طرق دیگر حاصل آید ، و در نهایت ، هر گناهی از مرتکب ، غفلت از ذکر خدای تعالی در حد جراءت و جسارت و غرّه شدن به رب کریم است .