جلوه های نور صفحه 36

جنگ

آن هنگام که مردم نابکار حق ها را می ربایند و بی گناهان را به خون می کشند و فضائل عالی انسانی را می زدایند و می روند

تا در عمق فضاحت ها و وقاحت ها همگانی را غرقه کنند ، اگر نیکان مبارزه نکنند و دفاع ننمایند ، بَدان و شیاطین با شدّت و حدّتی که از کفر و نفاق دارند نمی توانند که آرام بگیرند ، و مردم را به لطائف الحیل به گمراهی می کشانند و گرداب ها از واجب گشت با اینکه مکروهِ طبع شماست ، شاید چیزی مکروه طبع شما باشد و آن برای شما خیر باشد و شاید چیزی را دوست داشته باشید و آن برای شما شر باشد خدا می داند و شما نمی دانید) .

معمولا ما انسانها با بُرد اندیشه خود مواضع را ارزیابی می نمائیم ، و توجّه به این حقیقت که علم و اندیشه ما محدود است با باورهای ناصحیح تعارض دارد ، ولی لطف پروردگار در این آیه شریفه تنبّه داده که اندیشه شما قادر به درکِ کلّی در تشخیص خیر و شر نیست ، و این اشاره رحمانی برای تمام دوره زندگی و در کلیه ابعاد به آن می تواند رهگشای ما در کوره راههای اندیشه باشد ، و در نتیجه ، وارستگی های اندیشه را از قیودِ در تباهی ها نوید دهد .

الرَّجلُ فِی سَبِیلِ اللّهِ فَاِذا قُتِلَ فِی سَبیلِ اللّه فَلَیْسَ فَوْقَهُ بِرُّ))(49) للّه للّه (در مقابل هر کار نیکی ، کار نیک دیگری هست که از آن بهتر است تا وقتی که مردی در راه خدا کشته می شود ، که وقتی در راه خدا کشته شد ، از آن بهتری وجود ندارد) .

و اما نبردِ کافر و متجاوز به مقصدِ احدی السیئتین است ، چرا ، اگر

پیروز شود پیروزی در گناهکاری است و چه و آنها که در ابهامِ ناباوری از این حقایق اند را ، به صلاح است که به خود آیند ، و با توبه و تزکیه خود را به راه آورند که عمر با شتاب در گذر است ، و طولانی پنداشتن عمر فریبی از تاریکیهای گناهکاری و خفقانی از به هم پیوستن یک رشته تباهی هاست نَفْسِی طَرْفَهَ عَیْنٍ اَبَدا))(50) که (خدایا به هیچ وجه مرا حتی به مدت یک مژه به هم زدن هم به خودم وامگذار) .

س ه 8/3/63

عینیّت در کمکهای غیبی

در آن هنگام که حدّ ، مرز زندگی مجازی و حقیقی است ، کیفیّت غیب برای همه قابل درک است ، چرا که وجود خلاصه می شود و توجّه تثبیت می یابد ، و هم آن هنگام که محدوده جبهه جنگ باشد؛ چه شلیک هر گلوله فریاد رحلتی است . در آنجا ، معاندین را همه وحشت فرا و هم روح پاک واندیشه رسا و نورانی از حکمت را همیشه درک چنین است که بصیرتِ اعماق را هم در توجّه دارد ، و آن که آن را ندارد خود را هم نمی بیند ، که قطره ای آب ، برگی گیاه و گلبرگی از شکوفه نیز ، همه پیام غیبی اند ، که همه هر چه هست عظمت است ! و در درک همه تعالی اندیشه ! همه راهبری به سوی این همه ملکوت است ، که خدا را به وحدت ، به قدرت و به همه نامهای زیبا می ستایند .