جلوه های نور صفحه 37

آن هنگام که روح از طغیان ها و طوفان های جسمی در امان باشد ،

و از این گونه وابستگیها که دنیای ما در اقتضا دارد ، و خوردن ها و آشامیدن ها و خواستن ها ، جسم را در انحصار نگیرند ، در آن هنگام که فرشتگان رحمت با ما در فاصله نباشند ، و در آن زمان که سخن ها و نگاهها و شنیدن ها و توجّه های حرامی روح ما را زمین گیر ننمایند و اندیشه ما را از کارآئی و روشنائی باز ندارند ، آن هنگام ، همانند هنگامه صوم مردان خداست که ماه رمضان و ماه قرآن ، و ماه میهمانی خداست ، که همانند وقوف در مرز زندگی مجازی و حقیقی ، اشعه های غیبی جانها را روشن می نمایند و حالت اولیاء خدا تجلّی می یابد که خود این مجموعه ای از تجلیّات غیبی است .

اکنون باز فراتر می رویم ، و خدا را به دعا می نشینیم ، و در قرآن پروردگار را به سخن ، آنجا ، در سرسرای غیب که خود آنرا شاهدیم ، دیدگان را به قرآن جلا می دهیم و نگاه را پیک غیب می نمائیم ، که صوتِ جان نواز قرآن دیواره قرون را کمال ، در کمک غیبی و هم در این همه عینیّت ، لبخند زدم ! چرا که به یاد صحرای طبس افتادم و آن همه شگفتی های دیگر از کمکهای غیبی که در جبهه ها داریم ! قلم را بوسیدم و در کنارش آرام گرفتم ، همگونه شهیدی که در کنار اسلحه خود به خواب می رود . ولی او در صحرای محشر با اسلحه خود آرام و زیبا قدم برمی دارد و

بدون سؤ ال و جواب از باب المجاهدین وارد بهشت می شود ، ولی مرا وحشت بیداری و ولوله گناهکاری در پی .

س ه 14/3/63

ادب

اِعمالِ بهترین روش ، در رابطه با باری تعالی جلّت عظمتُه ، با افراد اجتماع در سطوح مختلف ، و در نتیجه نسبت به که فرمود : ((اءَدَّبَنی رَبِّی فَاَحْسَنَ تَاءدِیبِی ))(51) (به نیکوترین صورتی پروردگارم مرا تاءدیب فرمود) .

احتیاج دارد و عقل به ادب نیازمند است ) .

این اشاره حکیمانه بسی کارساز است و علّت آن است که ادب ما مبتنی بر فرامین و اشارات الهی است ، و مادام که عقل بر مبنای ادب تشحیذ می شود استمرار الطاف الهی تبارک و تعالی را شامل است ، و به این مناسبت ، عقل بدون ادب نمی تواند ، نامحدود ، صلاحیّت ها را تشخیص دهد ، و آنرا در ابعاد زمانی و مکانی عمومیّت بخشد و بر صحّت و سقم مطلبی صحّه گذارد ، چه پشتوانه ماوراء ادراک بشری و خدائی ندارد ، پس عاقلترین فرد مؤ دب ترین می باشد ، و لا محاله مؤ دب ترین آن باتقواترین است .

آنچه می دانیم از ادب و آنچه باید بدانیم از آداب الهی در هم ادغام می شود و لزوم به دانشِ بهترین ، فریضه علم را تفهیم می نماید .