جلوه های نور صفحه 42

س ه 1/5/63

فریاد

فریاد ! فریاد ! و باز هم فریاد ! که زندگی همه فریاد است ؛ و آن کس که فریاد ندارد ، حیات ندارد ! فریاد از این همه دیدن ها و ندیدن ؛ و از این همه شنیدن ها و نشنیدن ، و از شگفتی های عظمت آفرینش ، از شوق ها ، تولدها ، مرگ ها ، فریاد از این همه جوانی و جهالت و بی خبری و وقاحت ، و از این همه جبونی و شکستگی و واماندگی و قباحت .

فریاد ، فریاد ، و باز هم فریاد ، که زندگی همه فریاد است و آن کس که فریاد ندارد ، حیات ندارد !

آری همه سخن به فریاد می گویند ، و همه ذرات وجود در جوش و خروش و فریادند و هم آن هنگام که موجودی انسانی دنیا را وداع می گوید ، و همان جسد بی جان که بر زمین افتاده است ، آیا همه فریاد نیست ؟ !

چه بسیارند که فریاد دریا ، فریاد طوفان ، و فریاد مظلوم را می شنوند ولی نمی شنوند؛ مظلوم ! آنجا که از غوغای جان فریاد بر می دارد که ((ی ا صَری خَ الْمُسْتَصْرِخی ن )) (یا فریادرس فریاد رسی خواهان ) .

فریاد جنگل را شب هنگام شنیده اید ؟ که چه پر توان و شکننده

است ، غرّش درندگان را از درماندگی ، زوزه شغالان و گرگان را از واماندگی ، در مقابل فریاد وحشت ها و تاریکی ها !

اما : آنجا که فریاد به ناله و ناله به مناجات و زمزمه در می آید ، آنجا ، محضر خداوند تعالی است ، که مؤ من همیشه در محضر پروردگار است ، آنجا فاصله از بین می رود ، که همیشه چنین است ، و تاریکی های اندیشه در درخشش حاصل از تفکّر رحمانی تلا لؤ می گیرد ، و اشتیاق در التجاء ، و سکون بر صراط مستقیم حاصل می آید ، و انسانی آن گونه تا آنجا می رود که دیگر نه ترس و نه جوع ، نه نقص در مال و اولاد و ثمرات او را به فریاد نمی آورد و آنچه از خداوند تبارک و تعالی بر اوست ، بشارت است ، درود است ، مؤ من آنجا که بایسته است خشم خود را فرو می برد و در آنجا که باید ، عفو می نماید و در گشایش و تنگی آنچه دارد از علم ، از مال ، از سخن نیکو و هدایت گر انفاق می کند ، و اینها همه موهبت الهی است و بر این روال بودن همه سعادت است و سعه صدر و شادی آور که رضای پروردگار در آن است .

س ه 16/5/63